Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Η επιστροφή των Ρωμιών στην Κωνσταντινούπολη και οι Αλήθειες

en: Karaköy (the old Galata) crowned by the Ga...
Image via Wikipedia
Γράφει ο Καθ. Δρ. Νικόλαος Ουζούνογλου
(απόφοιτος Πολυτεχνείου Κωνσταντινουπόλεως 1973 και Καθηγητής Πολυτεχνείου Αθηνών)

Την τελευταία περίοδο σε τουρκικές αλλά και σε ελληνικές εφημερίδες συναντώνται συχνά τίτλοι του είδους ‘οι Ρωμιοί της Κωνσταντινουπόλεως επιστρέφουν πίσω λόγω της οικονομικής κρίσης’. Αυτού του είδους οι ‘‘ειδήσεις’’ δεν διαφέρουν και πολύ από τις εσκεμμένες δηλώσεις πολιτικών της Τουρκίας, μέχρι το πρόσφατο παρελθόν, που θέλοντας να παραπλανήσουν την κοινή γνώμη για τον βίαιο ξεριζωμό και εκπατρισμό των Ρωμιών προσπαθούσαν να παρουσιάσουν ως αίτιο της φυγής αυτών τα οικονομικά προβλήματα που βίωνε η τότε Τουρκία. Πρόκειται για ‘‘ειδήσεις’’ που εσκεμμένα η ασυναίσθητά προκαλούν την εντύπωση ότι οι Ρωμιοί της Κωνσταντινουπόλεως είναι μια καιροσκόπος πληθυσμιακή ομάδα που άγεται και φέρεται από στενά συμφεροντολογικούς υπολογισμούς και η οποία διακατέχεται από μια νοοτροπία που βλέπει ως πατρίδα της τον τόπο που κερδίζει οικονομικά. Είναι δε αξιοσημείωτο και χρήζει συζητήσεως το ότι κάτι τέτοιες ‘‘ειδήσεις’’ εμφανίζονται ιδίως σε έντυπα που στο παρελθόν είχαν συμβάλει καίρια στην προπαγάνδα στιγματισμού των Ρωμιών ως ‘εσωτερικού εχθρού’.

Μια ερώτηση που συχνά κάνουν στους Ρωμιούς, πολλοί σημερινοί νέοι της Τουρκίας, είναι ‘γιατί φύγατε;’ Σαφώς, την κάνουν επειδή δεν γνωρίζουν τα γεγονότα που έχουν διαδραματιστεί στο παρελθόν και έχουν ως εξής:

Η δια μυστικών κυβερνητικών αποφάσεων επιστράτευση σε κάτεργα όλου του μειονοτικού αντρικού πληθυσμού, ηλικιών μεταξύ 18-45, ως στρατιωτών-εργατών στην κατασκευή δρόμων και οχυρωματικών έργων σε πολύ σκληρές συνθήκες το 1941-42.

Ο οικονομικός αφανισμός των μειονοτικών δια της επιβολής ενός ειδικού βαρύτατου κεφαλικού φόρου γνωστού ως Βαρλίκ Βεργκισί 1942-44. Η με απόφαση του ηγέτη μονοκομματικού κράτους επιβολή των φόρων αυτών και η καταδίκη όσων αδυνατούσαν να καταθέσουν τα ποσά αυτά σε κάτεργα, στο Aşkale. Με συνοπτικές, μάλιστα, διαδικασίες και εντός ολίγων ημερών. Σε περίπτωση που ο ‘υπόχρεος’ δεν είχε να δώσει τα απαιτούμενα ποσά, τα υπάρχοντά του δημοπρατούνταν και αν το προκύπτων χρήμα δεν ήταν του ύψους του απαιτούμενου ποσού αποστέλλονταν, εν μέσω βαρυχειμωνιάς, στα κάτεργα αυτά. Ακόμη και αν συνέβαινε να ήταν εβδομήντα ετών.

Η οργάνωση του Πογκρόμ, την νύκτα της 6ης και 7ης Σεπτεμβρίου του 1955 εναντίον των Ρωμιών και άλλων μειονοτικών, με την οργανωμένη κινητοποίηση εκατό χιλιάδων ατόμων σε μορφή ταγμάτων εργασίας , που είχε ως αποτέλεσμα τη μαζική καταστροφή των τόπων λατρείας, κοιμητηρίων, σχολείων, μαγαζιών και σπιτιών της μειονότητας και ακόμη να δολοφονηθούν και να τραυματιστούν δεκάδες Ρωμιοί πολίτες της χώρας.

Η συγκρότηση το 1962, ειδικής επιτροπής για θέματα μειονοτικών και δημιουργία μηχανισμών προς ακύρωση των πολιτικών δικαιωμάτων των μελών της μειονότητας. Άρνηση των στοιχειωδών δικαιωμάτων της κοινότητας των Ρωμιών με προγραμματισμένο μποϋκοτάζ σε επιχειρήσεις τους και περιορισμούς στην λειτουργία των σχολίων τους. Και όλα αυτά με τον καθημερινό στιγματισμό τους ως ‘ξένων πρακτόρων’.

Η απέλαση 12.500 Ρωμιών της Κωνσταντινουπόλεως που είχαν εξαιρεθεί από την ανταλλαγή πληθυσμών και θεωρούνταν ‘ετμαπλί-εγκατεστημένοι’ με τις συμφωνίες της Λωζάννης και μπλοκάρισμα των περιουσιών τους δια νομικών ραδιουργιών και δημιουργία ατμόσφαιρας πανικού ως αποτέλεσμα των πρακτικών αυτών, το 1964.

Η κατάληψη τεσσάρων ιστορικών εκκλησιών στην συνοικία Γαλατά και των υπαγόμενων σε αυτά ακινήτων εκ μέρους μιας οικογένειας και η παρότρυνση των αρχών για την καταφανή αυτή αδικία.

Το 1974 η απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου της χώρας για τον σφετερισμό από το κράτος μεγάλης έκτασης ακινήτων των Ρωμαίϊκων ευαγών και κοινωφελών ιδρυμάτων με την δικαιολογία ότι οι μειονοτικοί είναι πολίτες της χώρας αλλά και ξένοι.

Και το σημαντικότερο: η αίσθηση του ότι ποτέ δεν επρόκειτο να βρει κάποιος το δίκιο του, εφ’όσον ήταν αναγεγραμμένη στην ταυτότητά του η ένδειξη ‘Ρωμιός Ορθόδοξος’. Μια αίσθηση που ρίζωσε στους Ρωμιούς την πεποίθηση ότι ήταν αδύνατη η περαιτέρω διαμονή στην χώρα υπ’αυτές τις συνθήκες.

Ο βίαιος αυτός ξεριζωμός του Ρωμαίϊκου πληθυσμού και οι συνθήκες καταπίεσης που βίωσε συνετέλεσαν στο να σχηματιστεί μέσα του ένα σύνδρομο ‘ριξίματος μαύρης πέτρας στο παρελθόν’. Πρόκειται για ένα ψυχολογικό σύνδρομο όπου ο πάσχων προσπαθεί να ‘διαγράψει’ το παρελθόν του και εγκαταλείπεται στο να ζει ένα αδιάκοπο πένθος. Μελετώντας τα αρχεία της Πανεπιστημιακής Ψυχιατρικής Κλινικής των Αθηνών μπορεί κάποιος να κάνει κάποιες σχετικές διαπιστώσεις: μετά το 1964 το ποσοστό προβλημάτων στις ξεριζωμένες από την πατρίδα τους Ρωμιές γυναίκες άνω των σαράντα ετών αγγίζει το 40%. Η απέλαση και εκπατρισμός των Ρωμιών που είχαν αναγνωριστεί ως ‘εταμπλί’ βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης και οι οποίοι έχασαν όλη την περιουσία τους ‘εν μια νυκτί’ είχε ως συνέπεια να υπάρξουν πάνω από πενήντα κρούσματα αυτοκτονιών. Την εκτίμηση ποιά αίσθηση προκαλούν στα θύματα του εν λόγω διωγμού οι ‘‘ειδήσεις’’ όπως αυτές που αναφέρθηκαν στην αρχή του κειμένου την αφήνω στους αξιότιμους αναγνώστες.

Τα ιστορικά τεκταινόμενα της μετά την Λωζάννη περιόδου και τα σχετιζόμενα με αυτήν προβλήματα που αντιμετώπισε η μειονότητα των Ρωμιών έχουν μελετηθεί λεπτομερώς, την τελευταία ιδίως δεκαετία, με βάση τις διεθνείς πηγές αλλά και με εργασίες Τούρκων μελετητών. Είναι πλέον διαπιστωμένο πως η σε βαθμό εξαφανισμού μείωση του Ρωμαίϊκου πληθυσμού της Πόλης οφείλεται στις διάφορες εξοντωτικές πολιτικές που έχουν εφαρμόσει οι εκάστοτε κυβερνήσεις του Τουρκικού κράτους. Οι μελέτες που βασίζονται σε αξιόπιστα στοιχεία καταλήγουν όλες, από κοινού, στο συμπέρασμα του ότι τα μέτρα αυτά που λήφθηκαν εναντίον της μειονότητας αποτελούσαν σοβαρότατη καταπάτηση του συντάγματος της χώρας (1924-1960) αλλά και της Συνθήκης της Λωζάννης που αποτελεί τον θεμέλιο λίθου του σύγχρονου Τουρκικού κράτους. Είναι προφανές ότι η πολιτική που εφαρμόστηκε εναντίον των μειονοτήτων στην Τουρκία ήταν αναμφίβολα η παραβίαση και η καταπάτηση των διεθνώς αναγνωρισμένων συνθηκών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των αρχών των Ηνωμένων Εθνών –ιδρυτικό μέλος του οποίου υπήρξε η Τουρκία- και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που έχει υιοθετήσει η Τουρκία από το 1950.

Στην περίπτωση μιας επιφανειακής ‘ανάγνωσης’ των όσων διενεργήθηκαν εναντίον της μειονότητας των Ρωμιών τα γεγονότα αυτά θα μπορούσαν να συνδεθούν σαν συνέπειες των τότε σχέσεων της Τουρκίας με την Ελλάδα αλλά και με τον διεθνή περίγυρο. Όμως η πραγματικότητα είναι ότι τα όσα εφαρμόστηκαν εναντίον των Ρωμιών δεν είχαν καμιά σχέση με τις σχέσεις αυτές. Απλά, ήταν εφαρμογή ενός προαποφασισμένου σχεδίου του οποίου η εφαρμογή χρονιζόταν με τις εκάστοτε συγκιρίες. Είναι γεγονός ότι πολλές από αυτές τις καταπιεστικές πρακτικές εφαρμόστηκαν σε περιόδους όπου οι Ελληνο-Τουρκικές σχέσεις ήταν άριστες. Ο εξαναγκασμός σε εκπατρισμό 15.000 Ρωμιών ετμαπλί έγινε το 1932 με την απαγόρευση δεκάδων επαγγελμάτων σε έλληνες υπηκόους όταν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις ήταν άριστες ενώ κατά την αποστολή σε κάτεργα των νέων των μειονοτήτων 1941-42 και η θέσπιση του κεφαλικού φόρου το 1942-44 δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα μεταξύ των δύο χωρών.

Τα τελευταία πέντε χρόνια ανώτατα κυβερνητικά στελέχη της Τουρκίας έχουν παραδεχτεί ότι εφαρμόστηκαν διωγμοί κατά των μειονοτήτων , χαρακτηρίζοντας τις πρακτικές αυτές ως ‘φασιστικές’ (βλ. την ομιλία του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τον Μάιο του 2009, στην περιοχή Ντούζτζε και του υπουργού Εγκεμέν Μπαγίς στις 15 Δεκεμβρίου του 2010 στην εκδήλωση για το ‘Πρόγραμμα του Αιώνα’).

Η ουσία του θέματος σχετίζεται με την ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ του ΔΙΚΑΙΟΥ αλλά και με την ενίσχυση της Δημοκρατίας και της ειλικρινούς της εφαρμογής στην Τουρκία. Δεν υπάρχει κράτος στον κόσμο που να μπορεί να υποστηρίξει πως δεν έχει προβεί σε καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο παρελθόν. Το σημαντικό είναι να αποδεχτεί το Κράτος την πραγματικότητα και να κάνει ότι μπορεί για να επανορθώσει. Ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω αλλά το να αποδοθούν τα δίκαια των παιδιών και απογόνων των θυμάτων αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αιτήματα του παρόντος. Είναι ανάγκη να αποκατασταθούν, κατά το δυνατόν, οι συνθήκες εκείνες που επικρατούσαν πριν βιωθούν όλες αυτές οι καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ρωμαίϊκης κοινότητας. Το σχέδιο επανόρθωσης θα’πρεπε να αρχίσει με την αναγνώριση όλων των δικαιωμάτων των Ρωμιών της Πολύς και της Ίμβρου -Τενέδου και την άρση όλων των εμποδίων που έχουν επιβληθεί εναντίον τους. Η δημοσίευση της με ημερομηνία 14 Μαϊου 2010 εγκυκλίου του πρωθυπουργού Ρ. Τ. Ερντογάν αποτελεί ένα πολύ σημαντικό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Επίσης, είναι ανάγκη να επιλυθούν και τα προβλήματα των Ρωμιών που το 95% του πληθυσμού τους ζει εκτός Κωνσταντινουπόλεως και Τουρκίας, με σημαντικότερα αυτά της επιστροφής της υπηκοότητάς τους, της διευκόλυνσης εγγραφής στα σχολεία των παιδιών όσων θέλουν να επιστρέψουν και της εξασφάλισης δυνατοτήτων και εγγυήσεων σε ζητήματα εύρεσης εργασίας, μαζί με όλα όσα συνεπάγεται η επανόρθωση των ζημιών που υπέστησαν όταν εξαναγκάστηκαν να αποκοπούν από την Κωνσταντινούπολη.

Ένα από τα σημαντικότερα σημεία που πρέπει να προσεχτεί στην προετοιμασία του νέου συντάγματος της Τουρκίας είναι η ανάγκη της επούλωσης των αδικιών που έχουν λάβει χώρα ως αποτέλεσμα της καταστρατήγησης των νόμων του κράτους από τον ίδιο το κράτος. Η λήψη των κατάλληλων νομικών διευθετήσεων που θα παρέχουν εγγυήσεις προς αποφυγή παρόμοιων καταπατήσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο μέλλον είναι ένα καίριας σημασίας βήμα για το καλό όλων των πολιτών της Τουρκίας.
-----------------------------------
Μετάφραση άρθρου από την εφημερίδα ΖΑΜΑΝ 7-12-2011
Enhanced by Zemanta

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η Ν.Δ. Δικαιώθηκε

Η Τοποθέτηση  του κ. Νίκου Νικολόπουλου στην συνεδρίαση της  ΝΟΔΕ Ν. Αχαίας την Παρασκευή 16/12 είναι η εξής:


"Φίλες και  φίλοι,
Η άποψη  της Νέας Δημοκρατίας ότι η  μνημονιακή πολιτική δεν επρόκειτο  να μας οδηγήσει σε διέξοδο αλλά αντιθέτως θα επέτεινε το φαύλο κύκλο της ύφεσης των ελλειμμάτων και της ανεργίας και ότι την ευθύνη για το ότι η χώρα έφθασε σε αυτό το τραγικό σημείο οφείλεται στην διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τα δύο τελευταία χρόνια, σήμερα ομολογείται και από στελέχη της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και σήμερα Παπαδήμου.
 
Αν επιχειρήσει  κάποιος να περιγράψει με μια μόνο λέξη ή να βάλει ένα τίτλο στη  διαδρομή, στις θέσεις και στο απολογισμό της Νέας Δημοκρατίας αυτή είναι  η ΔΙΚΑΙΩΣΗ.
Η Νέα Δημοκρατία και ο Αντώνης Σαμαράς από  την πρώτη στιγμή είπαν ότι  το Μνημόνιο δεν θα φέρει αποτελέσματα και δεν θα πετύχει στους στόχους που έχει ανάγκη η χώρα. Τότε μας λοιδορούσαν.
Σήμερα το λένε όλοι, ακόμη και οι Υπουργοί του ΠΑΣΟΚ.
Η Νέα Δημοκρατία και ο Αντώνης Σαμαράς από  την πρώτη στιγμή τόνισαν ότι  η Ελλάδα πρέπει παράλληλα με την δημοσιονομική εξυγίανση και τον περιορισμό των ελλειμμάτων να στραφεί στην ανάπτυξη.

Ας δούμε  τώρα τι πρέπει να γίνει.
Και πώς  να εφαρμόσει πολιτικές που εξασφαλίζουν άμεσα αποτελέσματα:
Πρώτον, να πάρει μέτρα περικοπής της  σπατάλης!
Όχι οριζόντιες περικοπές.
Μη πει  κανείς ότι «δεν ξέρουμε που υπάρχει  σπατάλη και γι’ αυτό κόβουμε  όπου βρούμε».
Οι συντάξεις  των 700 ευρώ δεν ήταν «σπατάλες»! Οι άνθρωποι πλήρωναν για τις συντάξεις  τους με εισφορές όσο δούλευαν.
Επί πλέον, οι χαμηλές συντάξεις γυρίζουν κατευθείαν στην οικονομία. Και ένα μέρος τους γυρίζει κατευθείαν στο δημόσιο ταμείο, ως φόροι κατανάλωσης, ΦΠΑ κλπ. Αν κόψεις αυτές τις συντάξεις, το δημόσιο ταμείο δεν θα κερδίσει μόνο, θα χάσει κι όλα! Κι αν ο τζίρος των μαγαζιών μειωθεί, αν τα επιχειρηματικά κέρδη μειωθούν, αν κι άλλοι εργαζόμενοι χάσουν τη δουλειά τους, ή δουν τις αποδοχές τους να μειώνονται, τότε το δημόσιο ταμείο θα χάσει κι άλλα έσοδα, ενώ θα μεγαλώσουν κι οι δαπάνες του. Οπότε τελικά με τις οριζόντιες περικοπές μπορεί τελικά το δημόσιο ταμείο να χάσει περισσότερα απ’ όσα κερδίζει.
Σπατάλη είναι  η μεγάλη κυβέρνηση που κοστίζει όλο και περισσότερα και προσφέρει  όλο και λιγότερα. Και απ’ αυτήν  αρχίζεις τις περικοπές.
Είναι σπατάλη  να προσλαμβάνονται δεκάδες χιλιάδες «ημέτεροι» στο δημόσιο, όταν ομολογείται πλέον ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι υπεράριθμοι και πρέπει να μειωθούν.
Είναι σπατάλη  να δημιουργούνται – τέτοιες ώρες, μετά το 2010 - δεκάδες νέοι δημόσιοι οργανισμοί, όταν ομολογείται απ’ όλους πλέον, ότι υπάρχουν ήδη εκατοντάδες άχρηστοι δημόσιοι οργανισμοί.
Είναι σπατάλη  να διατηρούνται δημόσιες επιχειρήσεις με τεράστιες ελλείμματα και χαμηλότατη απόδοση στην κοινωνία. Κι όμως δεν  γίνεται προσπάθεια να εξαλειφθούν  τα ελλείμματά τους. Αντίθετα κόβονται οριζόντια οι χαμηλοί μισθοί και οι συντάξεις από παντού.
Εμείς, η  Νέα Δημοκρατία, επειδή ακριβώς ως κυβέρνηση τα προσπαθήσαμε αυτά και άλλα πολλά να τα αντιμετωπίσουμε, και συχνά προσκρούσαμε στις λυσσαλέες αντιστάσεις της τότε Αντιπολίτευσης, τώρα που εμείς βρεθήκαμε στην Αντιπολίτευση, ό,τι θετικό έγινε, το ψηφίσαμε και το στηρίξαμε. Και ποτέ δεν πυροδοτήσαμε κοινωνικές εκρήξεις.
Το υπογραμμίζω  αυτό, γιατί αντίθετα απ’ ό,τι ισχυρίζονται κάποιοι, όχι δεν είμαστε «όλοι  ίδιοι»!
Δεύτερο, εκείνο που οφείλει να κάνει κανείς σε τέτοιες περιπτώσεις δημοσιονομικής κρίσης είναι να πάρει ταυτόχρονα μέτρα ενίσχυσης της οικονομικής δραστηριότητας.
Δεκάδες τέτοια μέτρα υποδείξαμε από την πρώτη  στιγμή. Πριν καν ακόμα υπογράψει  η χώρα το πρώτο Μνημόνιο. Πριν καν  ακόμα βαθύνει η ύφεση...
Μέτρα όπως συμβάσεις παραχώρησης δημοσίων υποδομών, λιμανιών και περιφερειακών αεροδρομίων, που θα μπορούσαν να φέρουν άμεσα ξένες επενδύσεις, να δημιουργήσουν άμεσα θέσεις εργασίας και εισόδημα στις τοπικές οικονομίες.
Όπως οι μεγάλοι οδικοί άξονες, οι αυτοκινητόδρομοι. Από τον Δεκέμβριο του 2009 - προ Μνημονίου – ζητήσαμε από την τότε Κυβέρνηση Παπανδρέου να τους προωθήσει άμεσα. Πέρασαν όμως δύο χρόνια απραξίας.
Ή άμεση  απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων. 15 με 17 δισεκατομμύρια από το ΕΣΠΑ περιμένουν να επενδυθούν στην Ελλάδα. Κι ακόμα περιμένουν.
Κι όμως ακόμα δεν απορροφούνται! Η ελληνική οικονομία βυθίζεται για πέμπτη συνεχή χρονιά σε μια βαθιά και  παρατεταμένη ύφεση χωρίς προηγούμενο, και 15 δισεκατομμύρια απ’ έξω περιμένουν μάταια και παραμένουν αναξιοποίητα.
Θα αρκούσαν πέντε μόνο, για να απορροφήσουν τη μισή ύφεση της φετινής χρονιάς  και για να μειώσουν το έλλειμμα κατά 3 δισεκατομμύρια τουλάχιστον. Κι όμως παραμένουν αναξιοποίητα.
Αν το σύνολο των αντισταθμιστικών μέτρων που  προτείναμε, για να την ταυτόχρονη καταπολέμηση της ύφεσης, είχαν εφαρμοστεί εγκαίρως, σήμερα η ύφεση θα είχε πλήρως ξεπεραστεί ή θα ήταν πολύ-πολύ μικρότερη. Και το έλλειμμα θα ήταν κάτω από το μισό. Και δεν θα χρειαζόμασταν νέα μέτρα κάθε τόσο. Και πολλά από τα έκτακτα μέτρα που ήδη πάρθηκαν και που επιδείνωσαν την κατάσταση δεν θα είχαν χρειαστεί.
Γιατί αν δεν  υπάρξει ανάκαμψη, τίποτε άλλο δεν  μπορεί να αποδώσει.

Τρίτον, μείωση της φορολογίας! Άμεση μείωση των  φορολογικών συντελεστών!
Ποιών; Όλων! Φόρων για τις επιχειρήσεις, φόρων εισοδήματος, ΦΠΑ, φόρων κατανάλωσης και, ασφαλώς, των εργοδοτικών εισφορών…
Κάποιοι προβάλλουν την αντίρρηση ότι κάτι τέτοιο θα μειώσει τα δημόσια έσοδα. Και  θα επιδεινώσει, προσωρινά τουλάχιστον, το έλλειμμα.
Όμως ως τώρα, το αντίθετο ακριβώς συνέβη. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, αυξήθηκαν όλοι οι φορολογικοί συντελεστές, αλλά τα αντίστοιχα δημόσια έσοδα μειώθηκαν...
Μήπως είναι  καιρός να μειώσουμε τους φορολογικούς συντελεστές προκειμένου να αυξήσουμε  τα φορολογικά έσοδα; Εμείς απαντάμε, ανεπιφύλακτα ναι!
Προτείνουμε, μ’ άλλα λόγια, ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο» ανάμεσα στον φορολογούμενο  και το κράτος: Το κράτος από την  πλευρά του θα φορολογεί λιγότερο. Αλλά αν πιάνει κάποιον να επιμένει στη φοροδιαφυγή, παρά τη σημαντική  ελάφρυνση των φορολογικών επιβαρύνσεων, θα είναι αμείλικτο απέναντί του.
Το πιο  σημαντικό, όμως, είναι ότι όσο  διατηρείται η σημερινή υπέρ-φορολόγηση, οι επιχειρήσεις που δεν αντέχουν κλείνουν. Κι όσες μπορούν, φεύγουν  από την Ελλάδα και πηγαίνουν  δίπλα, σε γειτονικές χώρες με φορολογικούς συντελεστές 10 και 12%. Ενώ εδώ έχουμε τετραπλάσιους!
Απλά ερωτήματα, ξεροκέφαλα μπαίνουν:
Ποιος θα επενδύσει  σε μια χώρα όταν στις διπλανές χώρες  οι φόροι είναι κάτω από τους μισούς;
Πώς θα υπάρξει  ανάπτυξη, άνοδος της παραγωγικότητας  και άλμα ανταγωνιστικότητας, όταν όχι μόνο δεν προσελκύουμε νέους επενδυτές, αλλά διώχνουμε κι αυτούς που έχουμε;
Πού ακούστηκε  να αγωνιζόμαστε για αύξηση της Ελληνικής  ανταγωνιστικότητας, όταν την ίδια στιγμή υπερφορολογούμε τα πάντα  και διώχνουμε τους επενδυτές;
Φίλες και  φίλοι,
Το μήνυμα που θα στείλουμε θα είναι πολύ ισχυρό. Η αλλαγή της ψυχολογίας άμεση. Και οι επιπτώσεις στις επενδύσεις, εγχώριες και ξένες, επίσης άμεσες. Πρέπει να το τολμήσουμε…
Αλλά και  από τη μείωση των εργοδοτικών  εισφορών. Που στην Ελλάδα είναι  οι υψηλότερες στην Ευρώπη. Αυτό άμεσα  θα ανακουφίσει τις υπάρχουσες επιχειρήσεις και θα ενθαρρύνει μαζί με τα άλλα βέβαια, νέες επενδύσεις. 
Πέρα από  ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, η  Ελλάδα και έχει και πλουτοπαραγωγικούς πόρους. Στο χερσαίο υπέδαφος αλλά και στον υποθαλάσσιο χώρο της. Μόνο που ΑΟΖ δεν έχει ανακηρύξει ακόμα. Ενώ το έκανε η μικρή Κύπρος και κέρδισε πολλαπλά. Καταλαβαίνετε τι θα κερδίζαμε και πόσοι θα μας στήριζαν, αν το κάναμε; Εμείς θα το κάνουμε!

Πώς θα βοηθήσουμε τον αγρότη και τον κτηνοτρόφο να γίνουν ανταγωνιστικοί, ιδιαίτερα  μετά το 2013 που θα καταργηθούν ή  θα αναμορφωθούν οι κοινοτικές επιδοτήσεις; Στο Ισραήλ, για παράδειγμα, υπερηφανεύονται ότι η δική του Γεωργία είναι high-tech αλλά και η μεταποίηση των αγροτικών τους προϊόντων κι ας μην έχουν ούτε μικρό μέρος των δικών μας παραγωγικών πλεονεκτημάτων. Δεν έχουν ούτε νερό. Κι όμως έχουν εξαγωγική γεωργία!
Φίλες και  φίλοι,
Αυτή τη στιγμή ακόμα κι αν κάνουμε όλα  τα υπόλοιπα, αν δεν λύσουμε το πρόβλημα της ρευστότητας, είναι αδύνατο  να σταθεί η Οικονομία στα πόδια  της.
Σκεφτείτε τις ανεξόφλητες οφειλές του  δημοσίου στο δημόσιο τομέα, το λεγόμενο εσωτερικό χρέος. Σήμερα φτάνουν τα 7 δισεκατομμύρια, κι αφορούν όλα οφειλές του δημοσίου το 2010 και το 2011. Υγιείς και ανταγωνιστικές επιχειρήσεις κινδυνεύουν να κλείσουν γιατί τους χρωστά το κράτος και δεν τους πληρώνει.
Να υπάρξει  τουλάχιστον συμψηφισμός οφειλών από και προς το δημόσιο. Αυτό θα ανακουφίσει πολλές επιχειρήσεις, θα βοηθήσει τη ρευστότητα και δεν θα βλάψει το έλλειμμα. Αντίθετα θα το μειώσει αμέσως.
Το προτείναμε. Κι όμως, ακόμα δεν έγινε…
Οποιαδήποτε οριστική ρύθμιση βιωσιμότητας του Ελληνικού χρέους περνά αναγκαστικά από την εξασφάλιση και της ρευστότητας στο τραπεζικό σύστημα. Με την πλήρη επανα-κεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αλλά και με μέτρα που θα ανοίξουν τις κάνουλες της ρευστότητας από τις τράπεζες στην πραγματική οικονομία.
Με δύο  λόγια ζητάμε:
      --Η  πολιτική διεξόδου από την  κρίση να αναδείξει στο εξής  σε άμεση προτεραιότητα την  Ανάκαμψη.
      -- Να προχωρήσει η μείωση του  ελλείμματος, αλλά αυτή τη φορά, με έμφαση κυρίως στο χτύπημα  της σπατάλης. Σίγουρα όχι άλλες  «οριζόντιες περικοπές». Και να επανορθωθούν κάποιες αδικίες που έγιναν από τις προηγούμενες «οριζόντιες περικοπές». Κατά προτεραιότητα η αποκατάσταση των χαμηλών συντάξεων και των πολυτεκνικών επιδομάτων. Η μοναδική υπόσχεση που έχουμε δώσει…
      -- Να χτυπηθεί το αληθινό λίπος της κυβέρνησης. Χρειαζόμαστε μικρότερο και καλύτερο κράτος με λιγότερους φόρους που θα τους πληρώνουν όλοι. Σήμερα έχουμε μεγάλο κράτος και υψηλούς φόρους, που τους πληρώνουν όλο και λιγότεροι και κυρίως τους πληρώνουν αυτοί που δεν αντέχουν πια…
      -- Να δοθεί έμφαση στις διαρθρωτικές  αλλαγές, αλλά αυτή τη φορά  με έμφαση της ενίσχυσης της Ανταγωνιστικότητας, που σημαίνει πριν απ’ όλα μείωση της φορολογίας και χτύπημα της γραφειοκρατίας. Πρέπει απαραιτήτως να μειωθούν άμεσα κάποιοι φορολογικοί συντελεστές και οι εργοδοτικές εισφορές κατά προτεραιότητα.
      -- Να δοθεί έμφαση ακόμα στην  αποκατάσταση της κοινωνικής  συνοχής. Γιατί χωρίς αυτήν,  κανένα πρόγραμμα δημοσιονομικής  προσαρμογής δεν μπορεί να  ολοκληρωθεί και να πετύχει.   
Τρία προτάγματα συνοψίζουν αυτά που προβάλλει η Νέα Δημοκρατία:
Ανάκαμψη, Ανταγωνιστικότητα, Κοινωνική Συνοχή.
Πάνω σε αυτά τα τρία, οφείλουμε να αναζητήσουμε δρόμους συναίνεσης με την κοινωνία.
Τέλος, οφείλω να καταθέσω το τι κατάφερε η ΝΔ με την  συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Η Νέα Δημοκρατία, ως η κυρίαρχη πολιτική δύναμη, με μοναδικό κριτήριο το όφελος του τόπου, παρενέβη σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή για τη χώρα και επιδεικνύοντας αποφασιστικότητα και υπευθυνότητα κατάφερε:
• Να ακυρωθεί το καταστροφικό δημοψήφισμα, που είχε εμπνευστεί ο κ. Παπανδρέου, και μας οδήγησε στα πρόθυρα της εξόδου μας από την Ευρώπη και στοίχισε την εκροή 14 δισ. ευρώ από τις ελληνικές τράπεζες.
• Να συγκροτηθεί μια μεταβατική κυβέρνηση, χωρίς τον κ. Παπανδρέου στη θέση του πρωθυπουργού.
• Να συμφωνηθεί με τα άλλα κόμματα ότι, αποκλειστικό έργο της κυβέρνησης Παπαδήμου θα είναι η υλοποίηση των αποφάσεων της συνόδου της 26ης Οκτωβρίου, και η εφαρμογή της συμφωνίας για ανταλλαγή ομολόγων (PSI), δίνοντας το κατάλληλο μήνυμα στην Ευρώπη και στις αγορές.
• Να υπάρξει ξεκάθαρη δέσμευση όλων των πολιτικών αρχηγών για διεξαγωγή εκλογών σε σύντομο χρονικό διάστημα, δηλαδή μετά την ολοκλήρωση της εφαρμογής των αποφάσεων της συνόδου και του PSI, με καταλληλότερη ημερομηνία την 19η Φεβρουαρίου.
• Με την αποχώρηση του κ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία και τη δέσμευση για διενέργεια εκλογών να δημιουργηθεί ηπιότερο κοινωνικό κλίμα, το οποίο η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είχε δυναμιτίσει, θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια την κοινωνική συνοχή.

Κλείνω με τα συμπεράσματα της Νέας Δημοκρατίας για τα δημοσκοπικά ευρήματα που προκύπτουν από τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις και αυτά είναι:
• Σταθερό προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας, που φθάνει σε διψήφια ποσοστά από το ΠΑΣΟΚ.
• Οι πολίτες προσβλέπουν, με αυξημένα ποσοστά, στο πρόσωπο του Αντώνη Σαμαρά τον αυριανό Πρωθυπουργό.
• Ολοκληρωτική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ σε όλες τις μετρήσεις και σε όλους τους τομείς.
• Οι πολίτες αντιλαμβάνονται ως απολύτως αποτυχημένη (9 στους 10) την πολιτική του Μνημονίου και καταδικάζουν τη διετή διαχείριση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ,
δικαιώνοντας  έτσι τη σταθερή θέση του Αντώνη Σαμαρά και της ΝΔ που κατέκριναν
εξαρχής το συγκεκριμένο μίγμα οικονομικής  πολιτικής.
• Οι πολίτες εγκρίνουν τις επιλογές και τη στάση της ΝΔ να συμβάλει στο σχηματισμό της μεταβατικής κυβέρνησης.
• Η ικανοποίηση από τη λειτουργία της μεταβατικής κυβέρνησης περιορίζεται σε χαμηλά ποσοστά.
• Ιδιαίτερη σημασία έχει ότι πάνω από τους μισούς πολίτες απαντούν ευθέως ότι είναι αναγκαία η άμεση διεξαγωγή εκλογών.
• Βάσει αυτών των δεδομένων, στις επικείμενες εκλογές η αυτοδυναμία της ΝΔ είναι
εφικτή. Η δυνατότητα αυτή ενισχύεται άλλωστε στις συνθήκες εκλογών όπου αυξάνονται πάντα οι συσπειρώσεις των κομμάτων και η διάθεση του κόσμου να προκύψει σταθερή κυβέρνηση.
Η ΝΔ είναι το μόνο κόμμα σήμερα που μπορεί να συγκροτήσει μία σταθερή και αξιόπιστη κυβέρνηση για τη χώρα".
Enhanced by Zemanta

Οι ... Τροικανοί ξανάρθαν

Του ΔΗΜ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ
Πρ. Δήμαρχου Χαλκιδέων

Δεν πιστεύω πως υπάρχει έστω κι ένας δημοκρατικός, σώφρων άνθρωπος, που μπορεί να αποδεχθεί τις εισηγήσεις της τρόικας για απολύσεις, κατάργηση του κατώτατου μισθού, περαιτέρω μειώσεις μισθών και συντάξεων.

Δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνονται οι "επιτηρητές μας", πως είναι επιλογές που διαλύουν την κοινωνία, καταστρέφουν τον κοινωνικό ιστό, επιτείνουν την ύφεση και φυσικά δεν μας "βγάζουν" από την κρίση.

Κάποιοι έχουν βαλθεί να πισωγυρίσουν τη χώρα, γκρεμίζοντας κάθε κοινωνική δομή, ισοπεδώνοντας τα εργασιακά δικαιώματα, αποσαθρώνοντας τις εργασιακές σχέσεις, μειώνοντας τις κοινωνικές δαπάνες, σπρώχνοντας συνειδητά την κοινωνία στο περιθώριο. Είναι σίγουρο οτι λειτουργούν με σχέδιο, όχι για τη σωτηρία των φτωχών οικονομιών αλλά για την περαιτέρω ενίσχυση των ισχυρών οικονομιών και χωρών της Ε.Ε. και άλλων συμφερόντων.

Η χώρα δεν μπορεί να γυρίσει δεκαετίες πίσω επειδή ακραίοι συντηρητικοί «εγκέφαλοι» θέλουν να οδηγήσουν την Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη σε απόλυτο αδιέξοδο.

Υπάρχει εναλλακτική πρόταση;

Σαφέστατα ναί, και είναι η πρόταση του δημοκρατικού, προοδευτικού, αριστερού κόσμου που πιστεύει στην κοινωνική δικαιοσύνη,  στην κοινωνική αλληλεγγύη, στο κοινωνικό κράτος.

Η Ε.Ε. μπορεί και πρέπει να οδηγηθεί πλέον στην κατεύθυνση της ενιαίας οικονομικής πολιτικής.

Σταδιακά και μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδκασία της ενιαίας οικονομικής πολιτικής, αντιμετωπίζεται με μεσοβραχυπρόθεσμα μέτρα, όπως η έκδοση ευρωομολόγου, η κοπή νομίσματος (ευρώ), η κοινή στάση απέναντι στους κερδοσκόπους και μία σειρά άλλων συναφών μέτρων, -που ήδη έχουν κατατεθεί από ειδικούς,- η διαχείρισης της οικονομικής κρίσης.

Παράλληλα πραγματοποιούνται οι απαραίτητες μεταρρυθμιστικές δράσεις και ενέργειες στις επιμέρους κοινωνίες, έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν ριζικά στρεβλώσεις, λάθη και αδυναμίες.

Μέχρι να συμβούν όλα αυτά ας μη σταματήσουμε να φωνάζουμε και να διαδηλώνουμε την αντίθεσή μας, σε όσα διαδραματίζονται για μας χωρίς εμάς!

Αν συνεχίσουμε τις διαμαρτυρές στους δρόμους ίσως καταλάβουν οτι έχουν να κάνουν με ανθρώπους κι όχι με αριθμούς.

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

ΝΤΟΡΑ: Ο δικομματισμός, δεν υπάρχει πια

Συνέντευξη της προέδρου της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρας Μπακογιάννη στην εφημερίδα Realnews και τη δημοσιογράφο Χρύσα Ταβουλάρη

 *   Υπηρετήσατε χρόνια τον δικομματισμό. Oι δημοσκοπήσεις αλλά και το γενικό κλίμα δείχνουν ότι φθίνει. Θεωρείτε καλή ή επικίνδυνη όπως λένε κάποιοι αυτή την εξέλιξη;
Ο δικομματισμός, όπως τον ξέραμε τα τελευταία τριάντα χρόνια,  δεν υπάρχει πια. Το καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις που φέρνουν τα δύο,  πάλαι ποτέ, κόμματα εξουσίας να συγκεντρώνουν αθροιστικά δυνάμεις που κινούνται κάτω από το 40%. Τα παλιά κόμματα έχουν σταματήσει να είναι σημείο αναφοράς για τους πολίτες, ενώ η πτώση τους δεν συνοδεύεται από μια ορατή και συγκροτημένη εναλλακτική λύση σε επίπεδο κοινωνίας. Το βέβαιο είναι ότι ζούμε την μετάβαση από την σφαίρα της μονοκομματικής κυριαρχίας στην σφαίρα των συνεργασιών και των συγκλήσεων. Σ΄ αυτή την φάση  μπορεί η συνεργασία να επιβλήθηκε υπό το βάρος του αδιεξόδου των πολιτικών αρχηγών που την αποφάσισαν, πιστεύω όμως ότι από εδώ και στο εξής θα προκύψει ως θετική επιλογή των πολιτών μέσα από πρωτοβουλίες που θα σηματοδοτήσουν και μια αλλαγή πολιτικής κουλτούρας στην Ελλάδα.

 *   Υπάρχει βέβαια και η θεωρία που λέει ότι τελικά οι πολίτες σε περιόδους κρίσεις αναζητούν ηγέτες και ηγεμονεύουσες δυνάμεις...
Εκτιμώ ότι οι ηγέτες του μέλλοντος δεν θα αναδεικνύονται από την ικανότητα τους να ηγεμονεύσουν, αλλά από την ικανότητα τους να πετύχουν σύνθεση και συγκλίσεις που θα εμπνεύσουν εμπιστοσύνη. Το μεγάλο πρόβλημα τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη είναι το έλλειμμα εμπιστοσύνης που υπάρχει στην οικονομική δραστηριότητα αλλά και στην κοινωνία. Την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια που απειλούν όσα χτίσαμε μέχρι σήμερα δεν θα την αντιμετωπίσουν ηγεμονικές λογικές και ηγεμονεύουσες δυνάμεις. Θα την αντιμετωπίσουν δυνάμεις  που μπορούν υπηρετήσουν ένα συγκροτημένο πολιτικό σχέδιο με μακροχρόνιο ορίζοντα, που θα μπορούν να συγκροτούν μια ευρύτατη κοινοβουλευτική στήριξη, θα έχουν μεγάλη τεχνοκρατική και διαχειριστική ικανότητα.

 *   Στην περίπτωση μη αυτοδυναμίας κάποιου από τα δύο μεγάλα κόμματα θεωρείται ότι υπάρχουν περιθώρια συνεργασιών και συγκυβερνήσεων; Και μιλάω για ουσιαστικές-πραγματικές συνεργασίες κι όχι συγκυριακές που θα οδηγήσουν την χώρα και πάλι σε εκλογές.
Ναι πιστεύω ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις τόσο στην κοινωνία όσο και στον πολιτικό κόσμο για να οικοδομηθούν κυβερνήσεις συνεργασίας από επιλογή και όχι από ανάγκες αδιεξόδου. Δεν πιστεύω ότι αυτή η αντίληψη που δεν υπήρχε μέχρι σήμερα θα κυριαρχήσει από την μια μέρα στην άλλη. Θα έχουμε μια πορεία μετάβασης που δεν θα είναι εύκολη, θα έχει πισωγυρίσματα, αλλά η δυναμική των πραγμάτων οδηγεί σε μια νέα πολιτική πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει μεγάλες ανατροπές, βαθιές διεργασίες πολιτικές και κοινωνικές, που θα αγγίξουν και τους ίδιους τους θεσμούς και τους μηχανισμούς  του πολιτεύματος, όπως π.χ. το ρόλο του βουλευτή, το εκλογικό σύστημα, την ισορροπία των εξουσιών.  Αισθάνομαι όμως ότι η θεωρία του μαντριού καταρρέει,  μαζί με το πελατειακό και κρατικοδίαιτο σύστημα.

 *   Θα μπαίνατε ποιό εύκολα σε ένα κεντροδεξιό ή σε ένα κεντροαριστερό σχήμα?
Θα στήριζα μια κυβέρνηση  που είναι   αποφασισμένη στην πιο δύσκολη εποχή για την Ελλάδα, να προτάξει το καθήκον της για τον τόπο και όχι την κομματική επιβίωση. Μια κυβέρνηση που θα έχει ως «κόκκινη γραμμή» την διασφάλιση της στρατηγικής κατάκτησης του ελληνικού λαού που είναι η συμμετοχή  της Ελλάδας στον πυρήνα της Ενωμένης Ευρώπης και της Ευρωζώνης. Και θα  έχει τη βούληση να κάνει πράξη τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις στις οποίες όλοι συμφωνούμε στα λόγια, αλλά δεν τολμούμε να προωθήσουμε γιατί ακόμη και σήμερα, στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, λειτουργούμε με κριτήριο το πολιτικό κόστος.

 *   Το πιθανότερο πάντως σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις είναι να είναι η ΝΔ πρώτο κόμμα. Θα στηρίζατε μια κυβέρνηση Σαμαρά?
Η κυβερνητική συνεργασία για τη Δημοκρατική Συμμαχία θα στηρίζεται σε προγραμματική συμφωνία.  Αν ο κ. Σαμαράς την αλλαγή πλεύσης, που πραγματοποιεί τις τελευταίες εβδομάδες, προς πιο φιλοευρωπαϊκές θέσεις και πιο ρεαλιστικές επιλογές, αν αποφασίσει να λέει καθαρά στο λαό την πλήρη αλήθεια και την καταστήσει κεντρική γραμμή του κόμματος του, μπορεί να δημιουργηθούν συνθήκες συνεργασίας.

 *   Παρακολουθείτε βεβαίως τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ .Με την πτώση της ηγεμονίας των Παπανδρέου ο χώρος κινδυνεύει με πολυδιάσπαση; Κι αν ναι αυτό δεν θα συμπαρασύρει και τα άλλα μικρά ή μεγάλα κόμματα;
Το ΠΑΣΟΚ όπως και η ΝΔ βρίσκονται αντιμέτωπα με μια βαθιά κρίση ταυτότητας και προσανατολισμού. Πλέον το αρχηγικό φόβητρο δεν λειτουργεί και η συνεκτική ύλη που δημιουργούσε το πελατειακό σύστημα δεν υπάρχει. Πιστεύω ότι θα υπάρξουν ανατροπές στην πολιτική ζωή, που θα επηρεάσουν όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς. Το εύρος και τον χρόνο εκδήλωσης αυτών δεν μπορώ να τον εκτιμήσω, σε μεγάλο βαθμό όμως θα καθοριστεί και από την πορεία και την έκβαση της κρίσης.

 *   Εκλογές τώρα ή όταν εξομαλυνθεί η κατάσταση;
Εκλογές όταν θα έχουν κλείσει τα μεγάλα θέματα που επηρεάζουν τη θέση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλαδή όταν θα έχει  δρομολογηθεί η  υλοποίηση όλων των δεσμεύσεων που προκύπτουν από την δανειακή σύμβαση που προβλέπει η απόφαση της 27ης Οκτωβρίου. Χωρίς εμμονικούς χρονικούς περιορισμούς και προσωπικούς υπολογισμούς.

 *   Η Ευρώπη της αλληλεγγύης μετατρέπεται σε «Ευρώπη της Γερμανίας»;

Δεν μπορεί να πάμε σε μια “Ευρώπη της Γερμανίας”. Διέξοδος για την Ευρώπη είναι η μεγαλύτερη εμβάθυνση, η οποία φαίνεται ότι με κάποιο τρόπο αρχίζει να δρομολογείται τουλάχιστον στο επίπεδο των 23 κρατών. Είχα όμως, την ευκαιρία, με αφορμή την προχθεσινή Σύνοδο Κορυφής, να τονίσω στους Ευρωπαίους φιλελεύθερους στις Βρυξέλλες ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να προχωρήσει στην εμβάθυνση μόνο με τη λογική της πειθαρχίας χωρίς να υπάρχει περισσότερη αλληλεγγύη. Γι’ αυτό και έθεσα το θέμα της άμυνας και ασφάλειας, λέγοντας ότι, παράλληλα με την οικονομική ενοποίηση, πρέπει και τα εξωτερικά ευρωπαϊκά σύνορα να τα εγγυάται και να τα προασπίζει αποφασιστικά ολόκληρη η Ένωση. Γιατί χώρες όπως η Ελλάδα, που αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα στη φύλαξη των συνόρων τους, ιδίως με την έξαρση της λαθρομετανάστευσης, δαπανούν το διπλάσιο ποσοστό για  αμυντικές δαπάνες από το μέσο όρο της Ευρώπης μέσα σε μια δεκαετία.    Η λύση είναι περισσότερη Ευρώπη σε όλους τους τομείς. Για να εξασφαλίσουμε περισσότερη Ευρώπη, η λογική πρέπει  να είναι  πιο κοινοτική και λιγότερο διακυβερνητική. Το μήνυμα προς τους λαούς της Ευρώπης δεν μπορεί να είναι μόνο λιτότητα, πρέπει να είναι και ασφάλεια, αλληλεγγύη και σταθερότητα.

Φ. Κουβέλης: Kαταστροφικό ενδεχόμενο η επιστροφή στη δραχμή

English: Fotis Kouvelis, Greek politician Ελλη...Image via WikipediaΣυνέντευξη του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και το δημοσιογράφο Φώτη Παπούλια

Πώς κρίνετε τη μέχρι τώρα πορεία της κυβέρνησης Παπαδήμου;

Ο νέος πρωθυπουργός ανέλαβε με την κυβέρνησή του -κυβέρνηση εκ του παρελθόντος και του παρόντος- να προωθήσει την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης, και ειδικότερα την εκταμίευση της έκτης δόσης και την υπογραφή της δανειακής σύμβασης. Παραμένουν όμως τα κρίσιμα ζητήματα. Η δραματική συμπίεση του λαϊκού εισοδήματος, η συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών και του κοινωνικού κράτους. Απουσιάζει το δίχτυ κοινωνικής προστασίας. Η εκκίνηση μιας στοιχειώδους έστω αναπτυξιακής διαδικασίας δεν δρομολογείται, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις αυξάνουν τα «λουκέτα» και η ανεργία καλπάζει. Η «εργασιακή εφεδρεία» παραμένει, τροφοδοτώντας περαιτέρω την ανεργία και αποδιαρθρώνοντας ακόμα περισσότερο τη δημόσια διοίκηση. Τα άδικα, άνισα και αναποτελεσματικά μέτρα εξακολουθούν να καθηλώνουν την κοινωνία.

Οι εσωτερικές της συγκρούσεις, το ότι δεν διαθέτει λαϊκή νομιμοποίηση δεν την καθιστούν ευάλωτη;

Αυτό που επιδιώχθηκε με την κυβέρνηση Παπαδήμου ήταν μια συμψηφιστική ρύθμιση στο πλαίσιο ενός τμήματος του πολιτικού συστήματος, με δεσμευτικό πολιτικό πλαίσιο θέσεων, απόψεων και ενεργειών από το μνημόνιο. Το έδαφος είναι υπονομευμένο και από τον τρόπο που κατέληξαν στο πρόσωπο του πρωθυπουργού, και από τη σύνθεση της κυβέρνησης, και από τον τρόπο με τον οποίο συνεχίζουν να λειτουργούν τα κόμματα που τη συγκρότησαν, ο ένας ως να μην έχει φύγει και ο άλλος ως να μην έχει έρθει. Η Δημοκρατική Αριστερά καταψήφισε την κυβέρνηση. Ας το επαναλάβω: δεν είπαμε ένα «όχι» στην κυβέρνηση και θεωρούμε ότι ξεμπερδέψαμε. Θα είμαστε παρόντες με τις θέσεις μας, τις προτάσεις μας και τις διεκδικήσεις μας για το συμφέρον της χώρας και της κοινωνίας.

Η 19η Φεβρουαρίου είναι καταληκτική ημερομηνία ή οι εκλογές θα μετατεθούν για αργότερα;

Η μεταβατική κυβέρνηση ανέλαβε να αντιμετωπίσει όχι μόνον την εκταμίευση της έκτης δόσης αλλά και τη «δανειακή σύμβαση». Η δανειακή σύμβαση συναρτάται και με άλλες ενέργειες, νομοθετικού περιεχομένου, και με νέα μέτρα. Εκτιμώ ότι για την αντιμετώπισής τους ο χρόνος παραμονής της παρούσας κυβέρνησης θα είναι πέραν της 19ης Φεβρουαρίου, ίσως και κατά δύο μήνες, εκτός και αν κάποιο ιδιαίτερο πολιτικό γεγονός τις επιβάλλει νωρίτερα.

Δημοσκοπικά η ΔΗΜΑΡ καταγράφει καλά ποσοστά, αν όμως το ΠΑΣΟΚ αρχίσει να επανασυσπειρώνεται, πώς θα αντιμετωπίσετε αυτό τον κίνδυνο;

Οσο κι αν μας ενθαρρύνουν τα δημοσκοπικά ευρήματα, δεν έχουμε εφησυχασμούς. Γι' αυτό και πορευόμαστε με πλήρη επίγνωση των μεγάλων προβλημάτων της χώρας και των δυσβάσταχτων βαρών στις πλάτες της κοινωνίας. Δεν υπηρετούμε την «ισορροπία του συστήματος», που με την πολιτική του οδήγησε τη χώρα στη σημερινή κατάσταση και αποσάθρωσε την κοινωνία, με κύρια ευθύνη του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Διεκδικούμε την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος με όρους κοινωνίας, με τους πολίτες παρόντες, με αταλάντευτη την υπεράσπιση του δημόσιου αγαθού, του δημόσιου συμφέροντος και της κοινωνικής συνοχής. Σε μια τέτοια ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος διεκδικούμε τη δυναμική παρουσία της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Θα συμμετείχατε σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και υπό ποιες προϋποθέσεις;

Οι «κυβερνήσεις συνεργασίας», για να είναι βιώσιμες και να πείθουν τους πολίτες, προϋποθέτουν προγραμματικές συμφωνίες, πολιτικές συγκλίσεις και συμπτώσεις. Οι προϋποθέσεις αυτές απουσιάζουν. Κυβέρνηση συνεργασίας είναι δυνατόν να υπάρξει μόνον όταν η ακυβερνησία θα δοκιμάζει και θα απειλεί τον τόπο. Και τότε δυναμικά θα τεθεί το ζήτημα ποιες δυνάμεις θα συμπράξουν και κυρίως με ποιο περιεχόμενο πολιτικού προγράμματος. Η τυχόν κυβέρνηση συνεργασίας πρέπει με δεσμευτικό πολιτικό προγραμματικό περιεχόμενο και με φερέγγυα πολιτικά πρόσωπα να επιλέγει, να θέλει και να μπορεί να μετατοπίσει την πολιτική από τη βαθιά συντηρητική θέση όπου σήμερα βρίσκεται προς ουσιαστικά προοδευτική κατεύθυνση, προς όφελος της κοινωνίας και της χώρας. Χωρίς τις προϋποθέσεις αυτές, η οποιαδήποτε συζήτηση για κυβερνήσεις συνεργασίας αποτελεί «άσκηση επί χάρτου».

Με δεδομένο ότι στο ΠΑΣΟΚ έχει ανοίξει ο δρόμος της διαδοχής, ποια είναι τα χαρακτηριστικά εκείνου του υποψήφιου που σας κάνουν να αισθάνεσθε πιο κοντά;

Τα όσα καταγράφονται ως διεργασίες του ΠΑΣΟΚ δεν αφορούν προφανώς το χώρο της Δημοκρατικής Αριστεράς. Πολύ δε περισσότερο δεν μας αφορούν οι προσωποποιημένες εκδοχές αυτών των διεργασιών. Το ΠΑΣΟΚ, με την πολιτική που άσκησε, έχει βρεθεί στο χώρο του οικονομικού νεοφιλελεύθερου συντηρητισμού, σε απόσταση από την κοινωνία και τους πολίτες που το στήριξαν. Η πολιτική του είναι εκείνη που κρίνεται και μας βρίσκει αντίθετους.

Η συζήτηση για την κεντροαριστερά έχει ανοίξει, μπορεί όμως να προχωρήσει με παλιά υλικά, φθαρμένα πρόσωπα, παλιές ιδέες;

Υποστηρίζω τη συμπόρευση ευρύτερων δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού, ιδιαίτερα μέσα σε συνθήκες ρευστοποίησης της κοινωνίας και αποσύνθεσης του παλαιού κομματικού συστήματος. Η ανασύνθεση και η ανασυγκρότηση του ευρύτερου δημοκρατικού και προοδευτικού χώρου είναι αναγκαία. Η μετακίνηση του ΠΑΣΟΚ σε θέσεις οικονομικού φιλελευθερισμού και η μετακίνηση άλλων δυνάμεων της αριστεράς σε παλαιοκομμουνιστικές και αντιευρωπαϊκές θέσεις διαμορφώνουν την ανάγκη ανασυγκρότησης του σοσιαλιστικού χώρου. Η Δημοκρατική Αριστερά απευθύνεται στους πολίτες του ευρύτερου χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, στους πολίτες της ανανεωτικής αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας, σε όλους τους προοδευτικούς πολίτες και τους καλεί σε συστράτευση για μια σοσιαλιστική δημοκρατική αριστερά. Εργαζόμαστε αποφασιστικά γι' αυτό το πολιτικό σχέδιο, στη βάση συγκεκριμένου προγράμματος, κοινής δράσης στα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα και προώθησης ενός νέου ριζοσπαστικού μεταρρυθμισμού για το παρόν και το μέλλον της χώρας.

Γιατί η ΔΗΜ.ΑΡ αρνείται τη συνεργασία με την υπόλοιπη αριστερά;

Ο πολυκερματισμός των δυνάμεων της αριστεράς είναι υπαρκτός και πρέπει να αντιμετωπισθεί. Η αντιμετώπισή του όμως δεν μπορεί να γίνει ερήμην των ουσιαστικών και μεγάλων διαφορών που υπάρχουν, τόσο για το περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής όσο και για τον στρατηγικό στόχο.Υπάρχουν δυνάμεις της αριστεράς που εισηγούνται, είτε άμεσα είτε έμμεσα, την αναχώρηση της χώρας από την ευρωπαϊκή πραγματικότητα και την επιστροφή στο περιχαρακωμένο κράτος και τη δραχμή. Η απλουστευτική αντιμνημονιακή στάση δεν αρκεί από μόνη της να αποτελέσει συνεκτικό πολιτικό στοιχείο για τη δημιουργία «μετώπου» ή «συνασπισμού εξουσίας της αριστεράς».

Ομως αυτή η θέση δεν πάει «κόντρα» με το αίσθημα της κοινωνικής αριστεράς;

Η κοινωνική αριστερά αναζητεί και διεκδικεί το περιεχόμενο της πολιτικής της αριστεράς. Κι αυτό είναι το κρίσιμο και σημαντικό που διαμορφώνει το «αίσθημά» της.

Επιμένετε στον ευρωπαϊκό χαρακτήρα του κόμματός σας. Για ποια Ευρώπη μιλάτε, των Μέρκελ - Σαρκοζί;

Εχουμε υποστηρίξει ότι κύριος στόχος πρέπει να είναι η ανάταξη της χώρας και η παραμονή της στην ευρωζώνη. Η επιλογή μας αυτή γίνεται χωρίς αμφισημίες και με δεδομένη τη διαφωνία μας με τις πολιτικές του διδύμου του γαλλογερμανικού άξονα. Μέσα όμως στην Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει να δώσουμε τη δύσκολη μάχη της δημοσιονομικής εξυγίανσης, της επαναθεμελίωσης της οικονομίας και της δημιουργίας μιας Ελλάδας που θα βρίσκεται σε τροχιά πραγματικής σύγκλισης με τις ισχυρές χώρες. Ο στόχος για παραμονή στο ευρώ αφορά την επιδίωξη για μια Ελλάδα υψηλής απόδοσης σε επίπεδο οικονομικό, λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών και διασφάλισης δικαιωμάτων. Και όχι βεβαίως για μια Ελλάδα ερειπωμένη οικονομικά και κοινωνικά. Αυτός ο στόχος για τη χώρα συνδυάζεται με τον αγώνα για προοδευτικές αλλαγές στην Ευρώπη.

Το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή ανεξαρτήτως της θέλησης της Ελλάδας το θεωρείτε πιθανό; Δεν την πιθανολογώ. Η επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή είναι καταστροφικό ενδεχόμενο, θα οδηγήσει τη χώρα σε απομόνωση, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει, η νέα δραχμή δεν θα γίνεται αποδεκτή σε πολλές διεθνείς αγορές, θα υπάρξει ανικανότητα καταβολής μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε μεταβολές στην Ε.Ε. προς την κατεύθυνση μιας Ευρώπης πολλών ταχυτήτων, με αναπτυσσόμενες φυγόκεντρες τάσεις.
Enhanced by Zemanta

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Πολιτική Πρωτοβουλία Στελεχών του ΠΑ.ΣΟ.Κ για το σήμερα και το αύριο της Δημοκρατικής Παράταξης

Ο κόσμος ολόκληρος αλλά η Ευρώπη ιδιαίτερα ζει τις πιο δύσκολες, τις πιο σύνθετες και απειλητικές συνθήκες μετά τον πόλεμο.

Στην πατρίδα μας ζούμε μία περίπλοκη περιπέτεια, πολλαπλής και σύνθετης κρίσης, μοναδικής στην μεταπολιτευτική μας διαδρομή.

Μία ολόκληρη γενιά νέων, ίσως η καλύτερη σε κατάρτιση των μεταδικτατορικών χρόνων, βρίσκεται στην ανεργία. Αναζητεί δρόμους μετανάστευσης και κινδυνεύει να χαθεί ως εθνικό, κοινωνικό και οικονομικό κεφάλαιο.

Το ύστερο ΠΑ.ΣΟ.Κ αντί να αντιστρέψει την τροχιά των δυσμενών δεδομένων μετά από την πενταετή παρουσία της Ν.Δ «παγιδεύτηκε» και άσκησε πολιτικές του εκκρεμούς ανάμεσα σε κείνο που είναι «λιγότερο ή περισσότερο κακό για τη χώρα» με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε καθεστώς επιτήρησης και ελεγχόμενης χρεοκοπίας αδυνατώντας να εξυπηρετήσουμε το χρέος.

Οι ευθύνες είναι μεγάλες, ιστορικές και διακρίνονται σε τρεις περιόδους: Πριν το 2009, από το τέλος του 2009 και έως το μνημόνιο, από το μνημόνιο έως σήμερα. Η καταστροφή δυνατοτήτων, πόρων, χρόνου που επιτελέστηκε είναι τεράστια.

Το τίμημα είναι σκληρό, βαρύ, μονόπλευρο για την πλειοψηφία των πολιτών και τα αδύναμα, μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα.

Η μεταβατική κυβέρνηση ως “μόρφωμα” αντιφατικών αλλά και ακραίων στοιχείων στην πολιτική της συγκρότηση δεν πρόκειται να επιλύσει τον αλγόριθμο των προβλημάτων και αδιεξόδων που έχουν συσσωρευτεί στην ελληνική κοινωνία.

Η ανάγκη, η προσδοκία και η ελπίδα για ένα σύγχρονο σχέδιο ανασυγκρότησης, προόδου και αποτελεσματικής στρατηγικής σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο δοκιμάζεται πλέον στις συμπληγάδες της απαξίωσης του πολιτικού συστήματος στη χώρα μας. Υπονομεύεται πλέον η εμπιστοσύνη των κοινωνιών στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τις ηγεσίες ως παράγωγο των μέχρι τώρα ασκούμενων πολιτικών.

Στελέχη της δημοκρατικής παράταξης και του ΠΑ.ΣΟ.Κ, νέοι, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, άνθρωποι της επιστήμης, της τέχνης, του πολιτισμού, ο κόσμος της δημιουργικής πρωτοβουλίας, των συλλογικών προσπαθειών και δραστηριοτήτων στην οικονομία, που μεταπολιτευτικά εκφράστηκε από τον δημοκρατικό σοσιαλιστικό χώρο, κυρίως από το ΠΑ.ΣΟ.Κ, είναι μετέωρος, έκπληκτος, απογοητευμένος.

Η αποστροφή, η απαξίωση, η αδιαφορία και η οργή για το πολιτικό σύστημα απειλείται να μετατραπεί σε καθολική απόρριψη της πολιτικής, που αποτελεί τη μόνη και ικανή συνθήκη αναζήτησης και προώθησης λύσεων με κοινωνικό και αναπτυξιακό διέξοδο.

Το πολιτικό πρόβλημα και η επίλυσή του είναι προϋπόθεση για την έξοδο από την κρίση και για την υπέρβαση συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών, στάσεων, νοοτροπιών, πρακτικών που επικράτησαν και φαινομενικά επικυριαρχούν ακόμη.

Σήμερα είναι η ώρα της δράσης με βαθύ και όχι ρηχό πολιτικό και κοινωνικό πρόταγμα. Απαιτείται ατζέντα για την χώρα και την κοινωνία και όχι για την προσωπική επιβίωση και ανέλιξη σε ένα χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα που το τέλος του αποτελεί και αφετηρία εξόδου από τη κρίση.

Η ανάκτηση μιας νέας, σύγχρονης, συλλογικής, δυναμικής επαναφοράς της πολιτικής με συγκεκριμένες κατευθύνσεις και δεσμεύσεις για την κοινωνία, τη ζωή των απλών ανθρώπων, είναι επείγουσα.

Η επανίδρυση και αναγέννηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ ως ριζοσπαστικού, δημοκρατικού, σοσιαλιστικού κινήματος και όχι ως αντίβαρο, αλλά ως δύναμη και προοπτική για τη μεταβολή των εξελίξεων που με ταχύτητα οδεύουν στον ακραίο και απόλυτο καπιταλισμό, είναι σήμερα για τη χώρα μας αλλά και την Ευρώπη μείζον ζήτημα και πρόκληση.

Σύντροφοι με κοινές αναγνώσεις, εκτιμήσεις, διαχρονική στάση και αγώνες, συμφωνήσαμε να συναντηθούμε το Σάββατο 10 Δεκεμβρίου και ώρα 10:30, στο ξενοδοχείο Imperial (Πλ. Καραϊσκάκη) με κύριο στόχο να ενώσουμε δυνάμεις, να συντονίσουμε επεξεργασίες, να ανοίξουμε πρωτοβουλίες και δράσεις επανίδρυσης του πολιτικού χώρου, της δημοκρατικής και σοσιαλιστικής παράταξης για την επαναφορά της πολιτικής στο προσκήνιο για να μπορέσει ξανά η κοινωνία να συμμετάσχει στις πολιτικές αποφάσεις και να ασκήσει αποτελεσματικά τον δημοκρατικό έλεγχο.

Για να βρίσκεται ο πολίτης στη σκηνή των εξελίξεων ως πρωταγωνιστής και όχι ως θεατής, οπαδός ή απλά διαμαρτυρόμενος.

Πρόταση – πρόκληση για τη μείωση της χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων

Καταθέτει  ο Λευτέρης Αυγενάκης  στη Βουλή
Πρόταση – πρόκληση για τη μείωση της  χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων κατέθεσε ο Βουλευτής της Δημοκρατικής Συμμαχίας, Λευτέρης Αυγενάκης, στη Βουλή, στο πλαίσιο της τοποθέτησής του στη συζήτηση επί του προϋπολογισμού του 2012, το Σάββατο, 3 Δεκεμβρίου 2011, καλώντας τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ να λάβει συγκεκριμένες νομοθετικές πρωτοβουλίες.
Επιπλέον, κατάθεσε τις συγκεκριμένες προτάσεις και παρατηρήσεις της Δημοκρατικής Συμμαχίας επί του προϋπολογισμού του 2012, τον οποίο μάλιστα χαρακτήρισε «προσωρινό», προβλέποντας την άμεση αναθεώρησή του.

ΣΗΜΕΙΑ  ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ ΤΟΥ  κ. ΑΥΓΕΝΑΚΗ:
Α. Αναφορικά με τη χρηματοδότηση και τη δανειοδότηση των πολιτικών κομμάτων, τόνισε:
(…)  «Πολλά είναι τα ερωτήματα  που παραμένουν αναπάντητα σχετικά  με τις χρηματοδοτήσεις και  τις δανειοδοτήσεις των πολιτικών  κομμάτων.  
Σημειώνω  ότι σύμφωνα με στοιχεία που μου  παρέδωσε η Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών, κα. Γεννηματά, το 2009, χρονιά ύφεσης και σκληρής λιτότητας για όλα τα Ελληνικά νοικοκυριά, τα κόμματα, επιχορηγήθηκαν με 68,2 εκατομμύρια Ευρώ, το 2010 με 48,8 εκατομμύρια ευρώ, ενώ το 2011 έλαβαν 40,5 εκατομμύρια Ευρώ. 
Ταυτόχρονα, τα πολιτικά κόμματα της χώρας, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, έχουν λάβει ως σήμερα από τις τράπεζες δάνεια συνολικού ύψους άνω των 245 εκατ. ευρώ, για τα οποία -όπως ενημερωθήκαμε επισήμως έως και σήμερα- έχουν εκχωρήσει ως εγγύηση την κρατική επιχορήγηση έως το 2016. Αυτό συμβαίνει τη στιγμή μάλιστα που είναι άδηλο ποιο θα είναι το ύψος της κρατικής επιχορήγησης για τα ερχόμενα έτη, καθώς και ποια θα είναι η δύναμη του κάθε ενός από αυτά και άρα τι ποσοστό επιχορήγησης θα δικαιούνται στο μέλλον. 
    • Αλήθεια, εξυπηρετούνται κανονικά τα δάνεια των  κομμάτων από τις Τράπεζες;
    • Τι είδους εγγυήσεις έχουν δοθεί από το κάθε κόμμα για το κάθε ένα από αυτά τα δάνεια;
    • Ποιος είχε την ευθύνη έγκρισης των δανείων από την πλευρά των Τραπεζών και ποιος από την πλευρά των κομμάτων;

Για τη μείωση του κόστους λειτουργίας  του πολιτικού μας συστήματος, ως Δημοκρατική Συμμαχία, ζητούμε  άμεσα από τη σημερινή κυβέρνηση  Παπαδήμου και τα τρία κόμματα  που συγκυβερνούν, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ:
  • Πρώτον, μείωση κατά 50% της κρατικής χρηματοδότησης.
  • Δεύτερον, απαγόρευση δανειοδότησης από τις τράπεζες.
  • Τρίτον, απόλυτη διαφάνεια στα οικονομικά των κομμάτων και δημοσιοποίησή τους στο διαδίκτυο.
  • Τέταρτον, πλήρη εκκαθάριση των χρηματοδοτήσεων και του δανεισμού όλων των κομμάτων που συμμετείχαν στις εκλογές την τελευταία δεκαπενταετία
Ιδού  λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό, κύριοι Παπανδρέου, Σαμαρά και Καρατζαφέρη! Ας προχωρήσουμε με συγκεκριμένες πράξεις  στην αποκατάσταση της αξιοπιστίας  του πολιτικού σας συστήματος. Ας δείξουμε εμπράκτως ότι αφουκραζόμαστε την κοινωνία και είμαστε διατεθειμένοι να λάβουμε συγκεκριμένες πολιτικές δράσεις και νομοθετικά μέτρα.  
Δεν αρκεί  να φαίνεται, πρέπει και να είναι  έντιμο το πολιτικό σύστημα απέναντι στην κοινωνία και στους πολίτες. Αρκετά με την υποκρισία. Βεβαίως, η πρόταση – πρόκληση ισχύει και για τα κόμματα της Αριστεράς, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και Δημοκρατική Αριστερά.
Να μιλήσουμε  επιτέλους για τα οικονομικά των  κομμάτων με ειλικρίνεια, να πούμε τι θέλει, τι υποστηρίζει το κάθε κόμμα  και ο κάθε αρχηγός, την ώρα  που 4.000 λουκέτα μπαίνουν σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, η ανεργία έχει φτάσει σχεδόν στο 18,5%, ενώ οι τράπεζες έχουν κλειδώσει και το ελάχιστο ρευστό προς τις επιχειρήσεις…
Έντιμες κουβέντες, καθαρές κουβέντες.
Επιτέλους να μιλήσει η λογική και όχι  ο κομματισμός!»
Β. Σχετικά με τον Προϋπολογισμό του 2012 υπογράμμισε: 
(…)  «Για μια ακόμα φορά, καλούμαστε  να συζητήσουμε έναν προϋπολογισμό  που είναι σίγουρο ότι είναι  προσωρινός. Έναν προϋπολογισμό  δηλαδή, τον οποίο σε πολύ σύντομο  χρονικό διάστημα θα κληθούμε να αναθεωρήσουμε άρδην και από τον οποίο θα ξεφύγουμε εντελώς, όπως συνέβη με τον περσινό. 
Ταυτόχρονα, δεν πρέπει όμως, να έχουμε αυταπάτες. Πρόκειται για το δυσκολότερο  προϋπολογισμό των τελευταίων δεκαετιών, καθώς η χώρα βρίσκεται σε μια  πρωτοφανώς δύσκολη οικονομική κατάσταση, ενώ φλερτάρει ολοένα και πιο έντονα με τον κίνδυνο της άτακτης χρεοκοπίας.
Ο φετινός  προϋπολογισμός έχει όμως και ένα  επιπρόσθετο παράδοξο: Την εισηγητική έκθεση υπογράφει ο κ. Βενιζέλος, αλλά προσυπογράφει και ο σύμβουλος  του κ. Σαμαρά και νυν υφυπουργός Οικονομικών κ. Μουρμούρας. Τον προϋπολογισμό ενέκρινε το υπουργικό συμβούλιο. Τον ενέκρινε δηλαδή και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η Νέα Δημοκρατία δια των δύο αντιπροέδρων της, όπως και το ΛΑΟΣ, την ίδια ώρα που φαίνεται να υπονομεύουν την κυβέρνηση.  
Εμείς, ως Δημοκρατική Συμμαχία, δεν ακολουθούμε  αυτήν την πρακτική. Παραμένουμε  συνεπείς και μετρημένοι, συγκεκριμένοι  και πάνω από όλα έντιμοι σε αυτά που λέμε και αυτά που κάνουμε.
Δυστυχώς, με βάση το Σύνταγμα, δεν έχουμε τη δυνατότητα μετά την κατάθεση του προϋπολογισμού στην Ολομέλεια να τον επηρεάσουμε, όπως είχαν τα κυβερνητικά κόμματα πριν κατατεθεί. Ωστόσο, παρ’ όλα αυτά, θα αναλάβουμε το κόστος και την ευθύνη να παρουσιάσουμε συγκεκριμένες και συγκροτημένες εναλλακτικές προτάσεις, κάτι που κάναμε και στον περσινό προϋπολογισμό και στο μεσοπρόθεσμο. Έγκαιρα προτείναμε μια ρεαλιστική εναλλακτική επιλογή.  
Μια πρόταση  συγκεκριμένη, που στηριζόταν κατά 62% στις δαπάνες και είχε 10 δις  μεγαλύτερη προσαρμογή στη διάρκεια της επόμενης τετραετίας. Η πρότασή μας μάλιστα καθίσταται ακόμη πιο αποτελεσματική, εάν εισπραχθούν τα εφικτά φορολογικά έσοδα που λιμνάζουν.  
Απορρίψαμε  και απορρίπτουμε για παράδειγμα το χαράτσι της ΔΕΗ. Ξεκαθαρίσαμε με κάθε τόνο ότι  πρόκειται για  άδικο και εξοντωτικό φόρο που δεν συνδέεται ούτε με το εισόδημα, ούτε με τον πλούτο. Είναι κυριολεκτικά κεφαλικός φόρος ακινήτου. Και βλέπετε ήδη τις σφοδρές αντιδράσεις της κοινωνίας που υπάρχουν σε όλα τα επίπεδα, ενώ «κατόπιν εορτής» ελήφθησαν συγκεκριμένες νομοτεχνικές βελτιώσεις που αφορούν τις ευπαθείς ομάδες πληθυσμού. Σημειώστε ότι ως Δημοκρατική Συμμαχία προτείναμε αντί για το χαράτσι της ΔΕΗ δημοσιονομικά ισοδύναμα μέτρα που παρουσιάσαμε ήδη από το μεσοπρόθεσμο.
(…) Δυστυχώς, η λανθασμένη στρατηγική του  περσινού προϋπολογισμού ακολουθείται και στον προϋπολογισμό του 2012. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο που απέτυχε να εκπληρώσει τους στόχους του ο περσινός προϋπολογισμός, θα αποτύχει και ο φετινός.
Αντί  να κόβει δαπάνες, βάζει φόρους, ώστε συνεχίζεται η τεράστια και δυσανάλογη  επιβάρυνση του ιδιωτικού τομέα και ιδίως των έντιμων φορολογουμένων. Συνεχίζεται η λανθασμένη στρατηγική, που εδώ και μήνες έχουμε επισημάνει, ο ιδιωτικός τομέας που καλείται να μας βγάλει από την κρίση, να υπερφορολογείται, επενδύσεις να μην γίνονται και η ήδη τεράστια ανεργία να αυξάνεται.  
Καμία Κυβέρνηση λοιπόν δεν μπορεί να αγνοεί τον ιδιωτικό τομέα, ειδικά όταν αυτός  σηκώνει ένα βάρος πολύ μεγαλύτερο απ’ ότι παίρνει ο δημόσιος. Πρέπει λοιπόν να πάψουμε να εστιάζουμε την προσοχή μας στο δημόσιο μόνο και μόνο επειδή εκεί συντηρείται ο «κομματικός στρατός» και να ασχοληθούμε σοβαρά με την ιδιωτική πρωτοβουλία, να την προστατέψουμε και να την ενισχύσουμε, καθώς μπορεί να αποτελέσει κινητήριο μοχλό ανάπτυξης.   
Εξίσου  αναγκαία είναι  η άμεση υλοποίηση επιθετικών πολιτικών μεταρρυθμίσεων και η μείωση του κράτους, προκειμένου να επιτευχθούν πρωτογενή πλεονάσματα που θα έχουν θετική επίπτωση στην προσέλκυση επενδύσεων και τη μείωση της ανεργίας.
Τέλος, με δεδομένους τους ασφυκτικούς δημοσιονομικούς περιορισμούς, για να βγούμε από αυτή την παγίδα πρέπει να μαζέψουμε τα έσοδα από τους φοροφυγάδες και να τα χρησιμοποιήσουμε αποκλειστικά και μόνο για τη μείωση της επιβάρυνσης στους έντιμους φορολογούμενους. Ας προχωρήσουμε τώρα στη θέσπιση ενός νέου απλού και με χαμηλότερους συντελεστές φορολογικού συστήματος, που θα μας δεσμεύει όλους τα χρόνια που έρχονται.
Σε κάθε περίπτωση, την επόμενη περίοδο  πρέπει να γίνουν πολλά και μάλιστα  άμεσα. Σε αυτή την πορεία, ως Δημοκρατική  Συμμαχία, δεσμευόμαστε να συμβάλλουμε παραγωγικά και να παρεμβαίνουμε όπως και όποτε χρειάζεται για τη διόρθωση των κακώς κειμένων.

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Κουβέλης: Γιατί η Δημοκρατική Αριστερά καταψηφίζει τον προϋπολογισμό.

Ομιλία του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την κύρωση του κρατικού προϋπολογισμού


Ο προϋπολογισμός είναι συμβατικός. Είναι συμβατικά τα μεγέθη που παραθέτει, αν μάλιστα λάβουμε υποψή το γεγονός ότι η εκτίμηση και του προηγούμενου προϋπολογισμού σε ότι αφορά στο τελευταίο δεκάμηνο εμφάνιζε έντονες αποκλίσεις.

Είναι αυτονόητο ότι θα χρειαστεί και θα υπάρξει εκ των πραγμάτων νέος προϋπολογισμός σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Αυτός ο προϋπολογισμός δεν έχει κανένα στοιχείο που μπορεί να διαμορφώσει την ελπίδα έστω ότι είναι δυνατόν να έχουμε την αντιστροφή της ύφεσης. Όταν, μάλιστα, έχουμε μια αγορά παγωμένη, όταν έχουμε συνεχώς αυξανόμενα τα λουκέτα στις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, όταν απουσιάζει η οποιαδήποτε ρύθμιση για τη χρηματοδότηση αυτής της αγοράς. Όταν μάλιστα αυτή η αγορά σπουδαιολογείται- και ορθά σπουδαιολογείται- ως σημαντικό μέγεθος και για τη λειτουργία της οικονομίας και για τη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα σε ότι αφορά τα έσοδα του ελληνικού δημοσίου. Προφανέστατα μας ενδιαφέρει η λειτουργία της αγοράς διότι κάθε επιχείρηση που κλείνει έρχεται να προσθέσει και άλλους ανέργους σε μια ανεργία η οποία καλπάζει και ξεπερνάει με βάση τα επίσημα στοιχεία το 18,2%. Και είναι προφανές ότι δεν συνοπολογίζουμε στο ποσοστό των ανέργων που ανέφερα ούτε την ανεργία που είναι κρυπτόμενη, ούτε την ανεργία που είναι λανθάνουσα, αλλά ούτε και τους ανέργους μικροεπαγγελματίες, οι οποίοι όταν κλείσουν την επιχείρησή τους δεν εντάσσονται σε καμία κατάσταση ανέργων.

Το ζήτημα γίνεται ακόμη οξύτερο διότι μετά τη συμφωνία της 26ής Οκτωβρίου θα υπάρχει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα της λεγόμενης ανακεφαλαιοτικής διαδικασίας των τραπεζών, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορεί να ελπίζει κανείς ότι θα υπάρξει έστω στοιχειωδώς η χρηματοδότηση της αγοράς.

Υπάρχει ένα ΕΣΠΑ σε βαθιά ύπνωση. Ενώ βρίσκεται στο μέσο της χρονικής του διαδρομής-τελειώνει σε μικρό χρονικό διάστημα- η απορροφητικότητά του εξασφαλίζει ποσοστό δυστυχώς 17,8%. Πώς είναι δυνατόν να ελπίζει ο οποιοσδήποτε, με ένα ΕΣΠΑ σε ύπνωση, ότι είναι δυνατόν να υπάρξουν κάποιες επενδυτικές διαδικασίες προκειμένου να κινηθεί, έστω στοιχειωδώς, η λειτουργία της οικονομίας, να αντιμετωπιστεί έστω στοιχειωδώς η ύφεση, για να έχουμε συν τοις άλλοις και ανάσχεση της καλπάζουσας ανεργίας.

Ο ελληνικός λαός φορτώνεται κάθε μέρα και περισσότερα βάρη στις πλάτες τους. Και δεν είναι μόνο το βάρος που έχει στις πλάτες του, ταυτόχρονα είναι και η πεποίθησή του ότι αυτά τα βάρη είναι άδικα και άνισα. Όταν η ελληνική κοινωνία έχει τη βεβαιότητα της ανισότητας και της αδικίας των μέτρων, τότε είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να εγερθεί και σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατόν πεσμένος όπως είναι ο έλληνας πολίτης να στηρίξει διαδικασίες εξόδου από τα αδιέξοδα στα οποία βρίσκεται σήμερα η πατρίδα μας.

Έρχομαι στο φορολογικό σύστημα για να πω ότι είναι τραγικό 10δις ευρώ να πληρώνουν φόρους τα φυσικά πρόωπα και μόλις 2δις ευρώ να πληρώνουν σε φόρους τα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου. Δεν αντιμετωπίζεται η καθιέρωση του φορολογικού πόθεν έσχες. Δεν είναι δυνατόν ο άλλος να έχει τεράστιες καταθέσεις σε ελληνικές ή ξένες τράπεζες και σε σύγκριση με τη φορολογική του δήλωση να προκύπτει να μια τεράστια αναντιστοιχία. Δεν είναι δυνατόν με τη φοροκλοπή και τη φοροδιαφυγή να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που είναι συσωρρευμένα στον τόπο, με κυρίαρχη και τεράστια την ευθύνη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που κυβέρνησαν και άσκησαν την οικονομική πολιτική.

Ο ΦΠΑ δοκιμάστηκε και απέτυχε. Πρέπει να επαναξιολογηθεί. Δεν είναι δυνατόν να εξακολουθεί να έχει ο τόπος ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά εμμέσων φόρων σε όλη την Ευρώπη. Περίπου το 62% των εισπραττωμένων φόρων είναι έμμεσοι φόροι. Γνωρίζουμε όλοι ότι οι έμμεσοι φόροι ισοπεδώνουν τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών και είναι οι κατ’εξοχήν άδικοι.

Με ένα εκατομμύριο ανέργους είναι απαράδεκτο να απουσιάζει ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας. Το 30% του ελληνικού λαού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και μεγάλα στρώματα μετατοπίζονται συνεχώς προς τα κάτω. Απουσιάζει το δίχτυ κοινωνικής προστασίας, τη στιγμή που έχουμε μείωση των ποσων που δίνονται για τους ανέργους. Τι θα γίνει με αυτούς τους ανθρώπους; Πώς θα επιβιώσουν;

Πρέπει να προστατευθούν τα ασφαλιστικά ταμεία, διότι δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν ούτε στις συντάξεις και το εφάπαξ, αλλά ούτε και σε ότι αφορά στην παροχή των ασφαλιστικών υπηρεσιών προς τους ασφαλισμένους.

Τη στιγμή που δοκιμάζεται η εξέλιξη και η πορεία της ΕΕ, είναι αβέβαιη η αντιμετώπιση της Ελλάδας στο πλαίσιο της λειτουργίας της ΕΕ και προφανέστατα της ευρωζώνης. Εκεί πρέπει να υπάρξει εστίαση του πολιτικού ενδιαφέροντος . Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση η Ελλάδα ούτε να ενταχθεί σε ένα δεύτερο κύκλο, δηλαδή σε μια δεύτερη ταχύτητα μέσα στην ΕΕ, αλλά ούτε, όπως κάποιοι εισηγούνται, να αναχωρήσει από την ΕΕ και την ευρωζώνη. Τότε θα είναι ακόμη μεγαλύτερες οι καταστροφικές συνέπειες ενός τέτοιου ενδεχομένου.

Η Δημοκρατική Αριστερά καταψηφίζει τον προϋπολογισμό.

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Τουρκικός Τύπος. "Η Ελλάδα οδηγείται στην πορνεία"!...

Περί ανεξέλεγκτης αύξησης της πορνείας στην Αθήνα γράφουν τουρκικές εφημερίδες, επικαλούμενες ελληνικά ΜΜΕ. Η Hurriyet με ανταπόκριση του κ. Γιώργου Κιρμπάκη υποστηρίζει ότι χιλιάδες νοικοκυρές και φοιτήτριες εξαιτίας της οικονομικής κρίσης έχουν στραφεί στην πορνεία .

Περίπου 3.000 ελληνίδες , μόνο στην Αθήνα περιμένουν τις νύχτες πελάτες στους δρόμους αναφέρει. Οι γυναίκες αυτές δεν φέρουν ταυτότητα για το επάγγελμα που κάνουν και με τον τρόπο αυτό δημιουργούν πολύ μεγάλο κίνδυνο. Μια από αυτές φέρεται να είπε « αν είσαι άνεργη και αν τα παιδιά σου είναι νηστικά, κάνεις τα πάντα. Τι έχεις να χάσεις;»

Στο ίδιο θέμα αναφέρονται η Taraf με τον τίτλο « Η κρίση στην Ελλάδα σπρώχνει τις γυναίκες στην πορνεία» , η Star με τίτλο «3.000 νοικοκυρές στην Αθήνα βγήκαν στο πεζοδρόμιο» , η Aksam με τίτλο « Η οικονομική κρίση πυροδότησε την πορνεία» , η Haberturk με τίτλο « Η οικονομική κρίση υποκίνησε την πορνεία», η Posta ( στην πρώτη σελίδα) με τίτλο «έξαρση πορνείας. Νοικοκυρές και φοιτήτριες ψάχνουν για πελάτη»
H ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Huffington Post: Θα μπορούσε η Ελλάδα να επιστρέψει στη δραχμή;

Τι θα γίνει λοιπόν αν μια χώρα όπως η Ελλάδα αποχωρήσει από την ευρωζώνη; Θα μπορούσε η Ελλάδα να επιστρέψει στη δραχμή. Ο συντάκτης Jared Bernstein από τη Huffington Post γράφει τα εξής:

«Το μεγάλο πρόβλημα θα είναι η μεταβατική φάση. Θα πρέπει να επαναδιαπραγματευθούν όλα τα συμβόλαια μεταξύ δανειστών κι οφειλετών, και μάλιστα στην νέα αξία που ο κόσμος θα δώσει στο νέο νόμισμα, π.χ. την νέα δραχμή. Και όλοι φανταζόμαστε πως η ισοτιμία που θα προκύψει δεν θα «κολακεύει» την Ελλάδα.

Ένας άλλος φόβος είναι τα λεγόμενα Bank runs. Όσοι έχουν καταθέσεις σε ευρώ στις ελληνικές τράπεζες, θα τις δουν να υποτιμούνται, οπότε πριν συμβεί κάτι τέτοιο, θα σπεύσουν να αποσύρουν τα χρήματα τους.
H ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Ένας γερμανός δημοσιογράφος γράφει για τις γερμανικές αποζημιώσεις

SchutzstaffelImage via Wikipediaτου Achim Beer


Έσση, Οκτώβριος 2011. Τον περασμένο Μάρτιο κατέβαζαν στα χέρια, στα σκαλάκια έξω από το ελληνικό Κοινοβούλιο, τον Μανώλη Γλέζο, έναν οργισμένο γέροντα 89 ετών με το πρόσωπο συσπασμένο από τον πόνο των δακρυγόνων. Ήταν στην πρώτη γραμμή της διαδήλωσης, όπως πάντα· εκεί ήταν και πριν εβδομήντα χρόνια η θέση του. Μια νύχτα του Μάη του 1941 σκαρφάλωσε στην Ακρόπολη και ξέσκισε τη σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό, η οποία ανέμιζε εκεί, διότι ο στρατός του Χίτλερ είχε μόλις καταλάβει τη χώρα. Ο Μανώλης Γλέζος μισούσε τους ναζί, τώρα μισεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Και είναι ο γνωστότερος ανάμεσα σε ένα αυξανόμενο πλήθος Ελλήνων, οι οποίοι δεν θέλουν να αποκαλούνται διαρκώς από τους απογόνους των ναζί τεμπελχανάδες -- και οι οποίοι υπενθυμίζουν στη Γερμανία ανοιχτούς λογαριασμούς. Κι έτσι, ο οργισμένος γέροντας πρόσθεσε τον ανθρώπινο πόνο, τον ληστευμένο πλούτο και τα έξοδα των δυνάμεων Κατοχής τα οποία αποσπάστηκαν με τη βία και μετά παρουσίασε τον λογαριασμό: «Υπολογίζω», είπε, «ότι μας οφείλουν 162 δισεκατομμύρια ευρώ».
Αυτό ήταν ένα αιφνιδιαστικό μήνυμα για πολλούς Γερμανούς, όμως όχι για όλους. Ο νομικός Christoph Schminck-Gustavus διαθέτει στη βιβλιοθήκη του, εκτός από τα βιβλία του, πάνω από 40 ώρες μαγνητοφωνημένο υλικό. Σ’ αυτό έχει ηχογραφήσει όσα του αφηγήθηκαν αυτόπτες μάρτυρες για τα εγκλήματα του γερμανικού στρατού και των SS στην περιφέρεια της Ηπείρου. Από τη δεκαετία του 1970 ο καθηγητής από τη Βρέμη ερευνά την ιστορία των χωριών τα οποία οι Γερμανοί κατέστρεψαν ως «αντίποινα» για τις επιθέσεις των ανταρτών. Λέει: «Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας αποτραβήχτηκε από την υπόθεση». Πρόκειται για τρία θέματα: την αποζημίωση των θυμάτων των εθνικοσοσιαλιστών, την τιμωρία των δραστών και την αποζημίωση ενός κράτους, το οποίο οι Γερμανοί από το 1941 έως το 1944 λεηλατούσαν συστηματικά. Χρήματα για τα θύματα δόθηκαν μία φορά, το 1960. Τότε η Βόννη παραχώρησε 115 εκατομμύρια μάρκα. Οποιεσδήποτε άλλες διεκδικήσεις αποζημίωσης θα διαγράφονταν -- αυτό το υποσχέθηκε η Ελλάδα ως αντάλλαγμα για κάποια γερμανική βοήθεια στο εξαγωγικό εμπόριο. Τώρα δόθηκαν μεν χρήματα για επιζήσαντες Εβραίους, όμως οι οικογένειες από τα μαρτυρικά χωριά έφυγαν με άδεια χέρια. Η τιμωρία των δραστών δεν έλαβε χώρα. «Ούτε ένας Γερμανός δεν καταδικάστηκε στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας για εγκλήματα πολέμου, τα οποία έκανε στην Ελλάδα», λέει ο Schminck-Gustavus. Ακόμα και η διαδικασία εις βάρος του Walter Blume στάλθηκε στο αρχείο.
Ο αρχηγός της Ασφάλειας ήταν υπεύθυνος για τη μεταφορά των Εβραίων. Κατά την ανάκρισή του είπε: «Αυτά τα μέτρα πρέπει να διέφυγαν της προσοχής μου». Ούτε αποζημιώσεις είδε η Αθήνα: γύρω στα 25 εκατομμύρια δολάρια δόθηκαν σε είδος λίγο μετά τον πόλεμο. Όλες οι υπόλοιπες αποζημιώσεις μετατέθηκαν στην εποχή μετά την υπογραφή συνθήκης ειρήνης. Όμως στη συνθήκη «Δύο συν Τέσσερις» του 1990, οι δύο Γερμανίες και οι νικήτριες δυνάμεις προσπέρασαν το θέμα σιωπηρά. Οι Σύμμαχοι επέτρεψαν έτσι μια περικοπή χρεών που επισκιάζει κατά πολύ τη σημερινή κρίση. Ως τον μεγαλύτερο μπαταχτσή του 20ού αιώνα», περιγράφει τη Γερμανία ο ιστορικός της οικονομίας Albert Ritschl, καθώς το «οικονομικό θαύμα» της βασίζεται σε μια κολοσσιαία ακύρωση πληρωμών. Παρ’ όλα αυτά οι Γερμανοί παρουσιάζονται με αμείωτη αυτοπεποίθηση, πράγμα που εξοργίζει πολλούς Έλληνες. «Το να δείχνουν την κ. Μέρκελ με αγκυλωτό σταυρό δεν αποτελεί πλέον ταμπού για τους διαδηλωτές, ούτε όμως και για τον Τύπο», παρατήρησε ο Christoph Schminck-Gustavus το καλοκαίρι, που βρέθηκε για τελευταία φορά στην Αθήνα

Η Χάγη αποφασίζει
Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πέθαναν από την πείνα στον πόλεμο. Ο Μανώλης Γλέζος είδε πάρα πολλούς από αυτούς, καθώς εργαζόταν στο γραφείο στατιστικής του Ερυθρού Σταυρού. «Κάθε μέρα κατέγραφα τις σορούς 400 ανθρώπων, οι οποίοι είχαν πεθάνει από την πείνα», λέει. Έναν τέτοιον άνθρωπο δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει ότι ξεθάβει τις αναμνήσεις επειδή τώρα είναι χρήσιμο. Στην πραγματικότητα, ο Γλέζος υποστήριξε τις αγωγές για αποζημίωση των θυμάτων του Διστόμου εναντίον της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Τα ελληνικά δικαστήρια τους δικαίωσαν, τα γερμανικά όχι. Τώρα η υπόθεση βρίσκεται στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Αν υποχρεωθεί να πληρώσει η Γερμανία, τότε θα σπάσει ένα φράγμα που άντεξε 62 χρόνια. Και τότε το Βερολίνο το θα απειλήσει μια πλημμύρα από μηνύσεις -- και όχι μόνο από την πατρίδα του Μανώλη Γλέζου.

Εκδίκηση, πείνα και γενοκτονία: Πώς υπέφερε η Ελλάδα από τη ναζιστική Γερμανία
Οι Γερμανοί ήρθαν τον Απρίλιο του 1941 και έμειναν μέχρι το φθινόπωρο του 1944. Πολλοί Έλληνες αντιστάθηκαν -- όμως για κάθε επίθεση των ανταρτών οι Γερμανοί σκότωναν αμάχους. Για παράδειγμα στο χωριό Δίστομο: εδώ μια μονάδα των SS εκτέλεσε 218 ανθρώπους, ανάμεσά τους γέρους, παιδιά, βρέφη, για να εκδικηθούν για τοn θάνατο τριών στρατιωτών. Ο αριθμός τέτοιων «ενεργειών αντιποίνων» εκτιμάται ότι ανέρχεται σε πάνω από 1.000, και εκείνος των θυμάτων στον ανταρτοπόλεμο μέχρι και σε 130.000.
Περισσότερο από άλλες χώρες, η Ελλάδα αναγκάστηκε να πληρώσει στους Γερμανούς χρήματα για την κατοχή. Αυτό οδήγησε τη δραχμή σε πληθωρισμό. Οι κατακτητές τρέφονταν, όπως σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη, «από τη χώρα». Επιπλέον οι στρατιώτες αγόραζαν είδη διατροφής και τα έστελναν με το στρατιωτικό ταχυδρομείο στο σπίτι τους. H πείνα θέριζε στην Αθήνα τον χειμώνα του 1941-42 και του 1942-43, ενώ σε όλη τη χώρα πέθαναν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι.
Η Ελλάδα με τους 70.000 Εβραίους της έγινε επίσης πεδίο της γενοκτονίας. Ολόκληρες κοινότητες κατέληξαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και θανάτου στη Γερμανία και στην Ανατολική Ευρώπη. Την μεγαλύτερη εβραϊκή κοινότητα την είχε η Θεσσαλονίκη. Γύρω στους 45.000 Εβραίους εκτοπίστηκαν από εκεί και θανατώθηκαν. Οι περιουσίες τους, οι οποίες ληστεύθηκαν, κατασχέθηκαν. Μεταφέρθηκαν, πιθανώς με τη συνεργασία ελληνικών υπηρεσιών, στην Κρατική Τράπεζα της Γερμανίας.

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην Westdeutsche Allgemeine Zeitung, στις 28.10.2011

μετάφραση: Αγαθοκλής Αζέλης (Ενθέματα ΑΥΓΗΣ)
Enhanced by Zemanta

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Κουβέλης: Η Ελλάδα χρειάζεται άλλες πολιτικές και άλλο δρόμο

Η Ομιλία του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, στη συγκέντρωση του κόμματος στη Θεσσαλονίκη

"Ζούμε σε μια περίοδο ραγδαίων αλλαγών που αποσταθεροποιούν τη ζωή των ανθρώπων διεθνώς. Η κρίση της οικονομίας που κυριαρχείται από πλασματικά χρηματοοικονομικά προϊόντα, η τυραννία του χρέους και η περιοριστική οικονομική πολιτική αποδομούν κατακτήσεις χρόνων και δημιουργούν επισφάλεια στο σύνολο των εργαζόμενων.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή αφού βρέθηκε στη δίνη της κρίσης. Τα αδιέξοδα των πολιτικών σε Ευρώπη και Ελλάδα είναι προφανή.

Αυτή η κατάσταση δεν προκύπτει ως νομοτέλεια φυσικών νόμων. Οι πολιτικές ξαναγράφονται. Θα μείνουμε στα ίδια ή θα δώσουμε μια κοινωνική και δημοκρατική απάντηση στα διλλήματα της κρίσης;

Η Ελλάδα χρειάζεται άλλους συσχετισμούς, άλλες πολιτικές και άλλο δρόμο.

Οι εργαζόμενοι και η νεολαία της χώρας χρειάζονται κουράγιο, δύναμη, αλληλεγγύη. Πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, να κάνουν αυτό που δεν κάνουν οι οικονομικές ελίτ της χώρας.

Η πολιτική του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου δεν απέδωσε. Δεν απέδωσε διότι στον πυρήνα της έχει τη λανθασμένη συνταγή των γενικευμένων μειώσεων και οριζόντιων περικοπών στα εισοδήματα από εργασία, στις δημόσιες επενδύσεις και στις κοινωνικές παροχές. Αυτή η αντιαναπτυξιακή πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης οδήγησε στην ύφεση και επέτεινε το πρόβλημα βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους. Ως μαύρη τρύπα επιζητά διαρκώς νέα μέτρα από τα γνωστά υποζύγια.

Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ εκτός από το ότι αποδέχθηκε και εφάρμοσε αυτή την πολιτική φάνηκε αναποτελεσματική στο να προωθήσει αυτονόητες αλλαγές. Αλλαγές εκσυγχρονισμού, ανασυγκρότησης του δημόσιου τομέα, κινητοποίησης κοινωνικών δυνάμεων και παραγωγικών πόρων.

Απέτυχε

- Στα έσοδα να χτυπήσει τη φοροδιαφυγή

- Στις δαπάνες να καταπολεμήσει τη σπατάλη και να αλλάξει τους όρους προμηθειών περιστέλλοντας τη διαφθορά και τις υπερτιμολογήσεις

- Στην ανάπτυξη να αξιοποιήσει τους πόρους του ΕΣΠΑ

- Στη ρευστότητα της αγοράς να φθάσουν στις επιχειρήσεις οι εγγυήσεις που έδινε στις τράπεζες

- Στην απόδοση του δημόσιου τομέα να πετύχει την αναδιοργάνωση και την αύξηση του παραγόμενου έργου.

- Στις τιμές των προϊόντων να καταπολεμήσει τις υπερτιμολογήσεις των καρτέλ

Αν κατάφερνε να προωθήσει αυτές τις αλλαγές θα συνέβαλλε ουσιαστικά στη βελτίωση της κατάστασης και θα δημιουργούσε δυνατότητες να αποφευχθούν νέα μέτρα. Όμως οι αποτυχίες, οι παραλείψεις και τα λάθη οδήγησαν σε μια αλυσίδα μέτρων. Έτσι το ένα φέρνει το άλλο, όπως ο πρόσφατος φόρος επί των ακινήτων και όλα μαζί επιδεινώνουν την κατάσταση.

Αλλά και η ΝΔ όλο αυτό το διάστημα κινήθηκε με κυρίαρχο κριτήριο στην στάση της την αύξηση της πολιτικής της επιρροής.

Διακήρυξε ότι υποστηρίζει ένα άλλο μίγμα πολιτικής. Όμως στις προτάσεις της δεν περιλαμβάνει καμιά νύξη για περιορισμό του ρόλου των αδηφάγων αγορών. Καμιά αναφορά στις νεοφιλελεύθερες περιοριστικές πολιτικές λιτότητας που κυριαρχούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο και τροφοδοτούν περαιτέρω την κρίση σε επίπεδο κρατών μελών.

Στις διεκδικήσεις της είχε πλήρως υποβαθμισμένο το αίτημα της θετικής αναδιάρθρωσης και της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους των ρυθμίσεων αποπληρωμής του χρέους. Και επιπλέον κατέθεσε καταφανώς κοινωνικά επιβαρυντικές προτάσεις όπως η εργασιακή εφεδρεία και οικονομικά μη συμφέρουσες για τα έσοδα του δημοσίου όπως η μείωση των φορολογικών συντελεστών των εταιρειών.

Αλλά και δυνάμεις της Αριστεράς μπέρδεψαν τους στρατηγικούς ιδεολογικούς τους στόχους με τα άμεσα ζητούμενα της πολιτικής και επένδυσαν περισσότερο στην όξυνση τις κρίσης παρά στην αντιμετώπιση της.

Σε αυτό το ευρωπαϊκό και εσωτερικό πολιτικό περιβάλλον δεν συγκροτήθηκε ένα ευρύ μέτωπο για μια κοινωνικά δίκαιη προοπτική εξόδου από την κρίση. Έτσι η χώρα μας βρίσκεται πάλι σε κρίσιμη κατάσταση. Οι πολίτες οδηγούνται στην απογοήτευση, αφού οι θυσίες τους πάνε χαμένες και η κατάσταση διαρκώς χειροτερεύει χωρίς να φαίνεται φώς στο τούνελ. Γίνεται κοινή πεποίθηση ότι οι ασκούμενες πολιτικές ενώ τις επικαλούνται για τη διάσωση της χώρας, είναι κοινωνικά άδικες αλλά και οικονομικά αναποτελεσματικές.

Η παραίτηση Παπανδρέου προέκυψε λόγω αυτής της κρίσης πολιτικής εμπιστοσύνης. Η αναζήτηση συναίνεσης προέκυψε ως ανάγκη νομιμοποίησης της εφαρμοζόμενης πολιτικής.

Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα αντιμετωπίζοντας αυτή την κρίση πολιτικής διαχείρισης ώθησε τα πράγματα έως τα όρια της μετεξέλιξης της κρίσης πολιτικής σε κρίση της δημοκρατίας, αφήνοντας άφωνη όλη τη χώρα.

Όλοι οι χειρισμοί του κατέδειξαν την αδήριτη και επιτακτική ανάγκη για ριζική αλλαγή του, η οποία βεβαίως μπορεί και πρέπει να προκύψει μόνο από τη λαϊκή ετυμηγορία. Η άρνηση προσφυγής σε αυτήν, και με την παρέμβαση των δανειστών, αποτελεί μια προβληματική εξέλιξη. Διότι ενισχύει την αντίληψη ότι οι πολιτικές ορίζονται από τις επείγουσες ανάγκες της οικονομίας. Ότι είναι αναγκαίο και φυσικό να περιοριστεί η εγκριτική δικαιοδοσία του λαού.

Μετά από τη διελκυστίνδα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ που εξάντλησε τις αντοχές της κοινωνίας και περιείχε θεσμικές αποκλίσεις, συγκροτήθηκε η νέα τρικομματική κυβέρνηση υπό τον κ. Παπαδήμο.

Οι διαδικασίες για τη συγκρότηση νέου κυβερνητικού σχήματος καθορίζονταν από την απαίτηση των εταίρων μας για ευρύτερη συναίνεση, με σκοπό να διασφαλιστεί η αποδοχή και η εφαρμογή της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου και των μέτρων που τη συνοδεύουν. Δεν υπήρξε ούτε ελάχιστο περιθώριο για ρυθμίσεις χωρίς προαπαιτούμενο την εφαρμογή της ίδιας οικονομικής πολιτικής. Αυτή η απαίτηση, περιόριζε εξ αντικειμένου τη δημιουργία της κυβέρνησης στο πλαίσιο των δυνάμεων ενός συγκεκριμένου τμήματος του πολιτικού συστήματος. Αν επιδιωκόταν η συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας θα ήταν άλλες οι διαδικασίες που θα ακολουθούνταν και άλλα τα πολιτικά ζητούμενα.

Η τελική επιλογή ως νέου πρωθυπουργού μιας προσωπικότητας καταξιωμένης στον τραπεζικό και οικονομικό χώρο δεν αλλάζει τη βασική διάσταση των πραγμάτων. Η σύνθεση της κυβέρνησης και οι προγραμματικές δηλώσεις της έδειξαν ότι η λύση που δόθηκε παραμένει εντός της ίδιας πολιτικής και δεσμεύεται από αυτήν, ως λογικό επακόλουθο των σημερινών κοινοβουλευτικών συσχετισμών.

Για αυτό και αυτή η κυβέρνηση παρά το ότι στηρίζεται από ένα ευρύτερο μπλοκ πολιτικών δυνάμεων, θα αντιμετωπίζει τη διαρκή συρρίκνωση της κοινωνικής βάσης υποστήριξης της. Θα αντιμετωπίζει αυτή τη συρρίκνωση διότι συνειδητοποιείται ευρύτερα ότι η πολιτική της συνιστά ένα τούνελ θυσιών χωρίς δίκαιη κατανομή και χωρίς προοπτική εξόδου. Δηλαδή μια αποτυχημένη οδό για τη σωτηρία της χώρας.

Η στάση της Δημοκρατικής Αριστεράς σε αυτές τις εξελίξεις στηρίχθηκε σε δύο βασικά στοιχεία. Το πρώτο ότι έχουμε σαφή πολιτική διαφορά με τα κόμματα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ αφού διατυπώνουμε μια διαφορετική πολιτική πρόταση αντιμετώπισης της κρίσης. Μια πρόταση που ενώ λαμβάνει υπόψη τους περιορισμούς και τους συσχετισμούς της κρίσης, δεν εγκλωβίζεται εντός αυτών. Το δεύτερο ότι δεν συμπλέουμε με το πολιτικό σύστημα που οδήγησε τα πράγματα έως εδώ. Τα δύο αυτά στοιχεία είναι καθοριστικής σημασίας και στη συνέχεια με την κατάθεση της δικής μας συμβολής στο κύριο ζήτημα που είναι η σωτηρία της χώρας, με την κοινωνία όρθια και την οικονομία ζωντανή.

Διότι η διεκδίκηση μιας ορθολογικής και στοιχειωδώς αποτελεσματικής διαχείρισης ,ακόμη και η επιδίωξη να επιτυγχάνεται κοινός πολιτικός τόπος όπου αυτό είναι δυνατόν, δεν συνεπάγεται συναίνεση στις ασκούμενες πολιτικές και στα επώδυνα μέτρα που θα ληφθούν στη συνέχεια.

Διότι το να απαιτείς από το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα - στη βάση των σημερινών κοινοβουλευτικών συσχετισμών - να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που έχει για τη διασφάλιση της αυτονόητης κυβερνητικής συνέχειας έως τις εκλογές, δεν προϋποθέτει τη συμμετοχή σε κυβερνητικές λύσεις που το ίδιο συγκροτεί.

Διότι ο πολιτικός μας πολιτισμός δε σημαίνει και αποδοχή της συμμετοχής της ακροδεξιάς στην πολιτική διεύθυνση της χώρας.

Διότι η ευθύνη της Δημοκρατικής Αριστεράς έναντι της χώρας δε σημαίνει ταύτιση με μια πολιτική που θεωρούμε ότι δεν είναι βιώσιμη οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά. Όλο το προηγούμενο διάστημα η Δημοκρατική Αριστερά ως δύναμη ευθύνης για την κοινωνία και τη χώρα :

- Έθεσε με σαφήνεια ως κύριο στόχο την παραμονή στο ευρώ και το ευρωπαϊκό πλαίσιο και υποστήριξε την προώθηση ενός πλέγματος μέτρων ευνοϊκού ευρωπαϊκού διακανονισμού αλλά και εσωτερικών αλλαγών δημοσιονομικής εξυγίανσης.

- Εντόπισε με θάρρος την ανάγκη αλλαγής των κοινωνικοπολιτικών στάσεων και υπέρβασης των διάχυτων νοοτροπιών χαμηλής απόδοσης, μειωμένης κοινωνικής ευθύνης, ατομικού σφετερισμού του δημόσιου χώρου.

- Αναγνώρισε την ανάγκη η χώρα να ανταποκριθεί στις διεθνείς υποχρεώσεις της και με αυτή την έννοια δε συντάχθηκε με την άποψη του επιθετικού μονομερούς κουρέματος του χρέους.

- Πήρε σαφείς αποστάσεις από κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις που αποσταθεροποιούν την πολιτική κατάσταση, όπως αυτές που διαδραματίστηκαν στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου.

- Εκφώνησε ένα πολιτικό λόγο μη λαϊκίστικο και κατέθεσε ρεαλιστικές εναλλακτικές προτάσεις.

- Συμμετείχε στη δημόσια διαβούλευση και πολιτική αντιπαράθεση με πνεύμα θετικής συμβολής.


Συνολικά η Δημοκρατική Αριστερά, σε λογική συνέχεια με το στόχο παραμονής της χώρας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, επιδίωξε και επιδιώκει να αυξήσει και όχι να μειώσει τη διαπραγματευτική ικανότητα του ελληνικού κράτους έναντι των δανειστών του.

Η Δημοκρατική Αριστερά έχει τη δική της πρόταση στον αγώνα σωτηρίας της χώρας. Πιστεύει ότι ένας άλλος δρόμος είναι εφικτός για τη διάσωση της χώρας με νέες διαδικασίες και άλλες πολιτικές. Ένας δρόμος που:

- Θα ανταποκρίνεται στην απαίτηση το ελληνικό κράτος να υπάρξει με την κοινωνία όρθια.

- Θα απαντά στις άμεσες ανάγκες και θα στηρίζει μια συντεταγμένη κοινωνική προσαρμογή

- Θα κινητοποιεί τις κοινωνικές δυνάμεις της εργασίας, του πολιτισμού, των λειτουργημάτων και της υγιούς επιχειρηματικότητας

- Θα οδηγεί σε μια ανάπτυξης νέου τύπου.


Η συμβολή αυτής της προγραμματικής μας αντιπολίτευσης μας είναι σημαντικότατη σε αυτή τη φάση. Διότι η αμφισβήτηση των κυρίαρχων πολιτικών από τέτοιες θέσεις μειώνει τις αρνητικές επιπτώσεις, διευκολύνει την αλλαγή των συσχετισμών και δημιουργεί προϋποθέσεις για την αλλαγή των πολιτικών.

Έχουμε υποστηρίξει ότι κύριος στόχος πρέπει να είναι η ανάταξη της χώρας και η παραμονή της στην ευρωζώνη. Η επιλογή μας αυτή γίνεται χωρίς αμφισημίες και με δεδομένη τη διαφωνία μας με τις πολιτικές του διδύμου του γαλλογερμανικού άξονα. Μέσα όμως στην Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να δώσουμε τη δύσκολη μάχη της δημοσιονομικής εξυγίανσης, της επαναθεμελίωσης της οικονομίας και της δημιουργίας μιας Ελλάδας που θα βρίσκεται σε τροχιά πραγματικής σύγκλισης με τις ισχυρές χώρες.

Η επιστροφή της χώρας στη δραχμή είναι ένα καταστροφικό ενδεχόμενο. Θα οδηγήσει τη χώρα σε απομόνωση και θα δημιουργήσει τεράστια οικονομικά προβλήματα. Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει. Η νέα δραχμή δε θα γίνεται αποδεκτή σε πολλές διεθνείς αγορές κρίσιμων αγαθών. Θα υπάρξει ανικανότητα καταβολής μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών. Και βεβαίως το ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών θα ανατραπεί με το δεδομένο ότι θα χρωστάμε σε ευρώ και θα πληρώνουμε με δραχμές.

Ο στόχος για παραμονή στο ευρώ αφορά την επιδίωξη για μια Ελλάδα υψηλής απόδοσης σε επίπεδο οικονομικό, λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών και διασφάλισης δικαιωμάτων. Και όχι βεβαίως μια Ελλάδα ερειπωμένη οικονομικά και κοινωνικά.

Αυτός ο στόχος για τη χώρα συνδυάζεται με τον αγώνα για προοδευτικές αλλαγές στην Ευρώπη ώστε :

- να προωθηθούν διαδικασίες ελέγχου και μείωσης επιρροής του συμπλέγματος χρηματαγορών, μεγάλων τραπεζών και πολυεθνικών.

- να αντικατασταθεί η περιοριστική οικονομική λογική που πνίγει την ανάπτυξη και να προωθηθεί η αειφόρος ανάπτυξης με επικέντρωση στην απασχόληση και την κοινωνική συνοχή.

- να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, η συνοχή των κρατών μελών και η συνανάπτυξη.

- να κατοχυρωθεί η ισοτιμία στις σχέσεις μεταξύ των εταίρων και η δημοκρατική διαχείριση όλων των νέων διαδικασιών συντονισμού.

Παλεύουμε για μια Ελλάδα με την οικονομία ζωντανή και την κοινωνία όρθια. Με συντεταγμένη κοινωνική προσαρμογή και επανεκκίνηση σε νέες ράγες. Αγωνιζόμαστε για μια Ευρώπη πολιτικά ενοποιημένη, ομοσπονδία ισότιμων εταίρων, δημοκρατικά συγκροτημένη, κοινωνικά ισχυρή, πρωταγωνίστρια της αειφόρου ανάπτυξης και των αναβαθμισμένων κοινών αγαθών.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Η κρίση του ευρώ επιβάλλει μια συνολική λύση για όλες τις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα χρέους. Μια τέτοια λύση θα πρέπει να περιλαμβάνει :

- την έκδοση ευρωομόλογου για τη χρηματοδότηση ενός ευρωπαϊκού σχεδίου επενδύσεων,

- την ενίσχυση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού,

- τη δημιουργία μηχανισμού κοινής διαχείρισης του χρέους με τη μεταφορά μέρους του χρέους στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

- την ταχεία συγκρότηση των σταθεροποιητικών μηχανισμών, που εντός του 2012.

- τέλος καθίσταται επιτακτική ανάγκη η ουσιαστική ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, στην κατεύθυνση της εκτύπωσης ευρώ και της ανάληψης τουλάχιστον του 60% του χρέους των κρατών μελών.

Για να προωθηθούν τέτοιες πολιτικές είναι αναγκαίος ο συντονισμός των οικονομικών πολιτικών. Για να μην είναι ο οικονομικός συντονισμός μια επιβολή ενός υπερδιευθυντηρίου χρειάζεται μια Ε.Ε. πολιτικά ενοποιημένη σε βηματισμό προς ομοσπονδοποίηση. Που θα πηγαίνει πέραν της δημοσιονομικής και οικονομικής εντολής και θα περιλαμβάνει επίσης την κοινή ασφάλεια, την ενέργεια, τη μετανάστευση, το περιβάλλον και την εξωτερική πολιτική. Με αποφασιστικό ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου και των άλλων δημοκρατικών θεσμών.

Αυτή η Ευρώπη θα κτυπά δημοκρατικά και αλληλέγγυα και όχι γερμανικά. Σε αυτή την Ευρώπη η Ευρωπαϊκή Γερμανία θα έχει το ειδικό βάρος που προκύπτει από την πληθυσμιακή και οικονομική δύναμη της εντός του πλαισίου της ευρωπαϊκής συνανάπτυξης. Σε αυτή την ενωμένη Ευρώπη θα δημιουργείται ο ευρωπαϊκός πατριωτισμός και οι νέες μορφές υπερκρατικής δημοκρατίας.

Άλλως η Ευρώπη θα αποσταθεροποιηθεί μη μπορώντας να αντιμετωπίσει την κρίση χρέους και την επίθεση των αγορών.

Εμείς πιστεύουμε ότι η Ευρώπη πρέπει να προχωρήσει μπροστά και ότι πρέπει να επιταχυνθούν τα βήματα προς την ουσιαστική πολιτική ενοποίηση της.

Έχουμε σταθερό τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό μας και πιστεύουμε ότι αυτός είναι χρήσιμος και αναγκαίος για τη χώρα μας. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν φωνές μέσα στον ευρωπαϊκό χώρο, που εισηγούνται είτε την απομάκρυνση της χώρας από την ευρωζώνη είτε τη μετατροπή της Ευρώπης σε μια Ευρώπη δύο ζωνών. Διεκδικούμε την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στην προσπάθεια εξόδου από την κρίση. Σπαταλήσαμε μια ευκαιρία και είχαμε μειωμένη προσοχή την περίοδο που ενδυνάμωνε ο ανταγωνισμός, αλλά δικαιούμαστε το σεβασμό και την ισότιμη αντιμετώπιση.

Στο πλαίσιο αυτής της λογικής κρίνω ότι το θέμα των γραπτών εγγυήσεων που ζητούνταν από θεσμικούς παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε σχέση με τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου, δεν εδράζεται στο θεσμικό πλαίσιο της Ένωσης και υπήρξε καθ’ υπερβολήν. Θεώρησα ότι η αξίωση των Ευρωπαίων δεν είναι τίποτε άλλο παρά η επίδειξη μιας πίεσης εν όψει όσων πρόκειται να δρομολογηθούν ή να συμβούν περαιτέρω. Αναμένω νέα μέτρα. Και αναμένω και μεγαλύτερες πιέσεις.

Κάλεσα τον κ. Σαμαρά να υπερβεί την αντιφατικότητα των ενεργειών του και να αναζητήσει λύση που δεν θα ήταν ακριβώς η επιστολή που ζητείτο. Αυτό θα του έδινε τη δυνατότητα να ισορροπήσει εν μέσω αντίρροπων δυνάμεων του κόμματός του και της αμφισβήτησής του από την Ευρώπη. Τα πράγματα οδηγήθηκαν τελικά στον απεγκλωβισμό.

Θα ήθελα όμως να διατυπώσω την άποψη ότι στην ουσία αυτό που ζητείται είναι η δέσμευση και για το μέλλον, έως το 2015 και αυτό μάλιστα χωρίς εκλογές.

Επισημαίνω, όμως, την ανάγκη η χώρα και οι πολιτικοί ηγέτες να τοποθετούνται επί της ουσίας των σχέσεων στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Το κύριο ζήτημα αυτή την περίοδο δεν είναι η υπογραφή σε μια πολιτική στην οποία μάλιστα ήδη έχει δοθεί ψήφος εμπιστοσύνης. Είναι το τι λέει κάθε κόμμα για τον προωθούμενο συντονισμό των οικονομικών πολιτικών που δίνει δικαιώματα παρεμβάσεων των κοινοτικών μηχανισμών σε θέματα οικονομικών και δημοσιονομικών πολιτικών του κάθε κράτους μέλους όπως έγκριση προϋπολογισμού, διόρθωση υπερβολικού δημόσιου ελλείμματος, διόρθωση μακροοικονομικών ανισορροπιών. Εκεί πρέπει να μεταφερθεί η συζήτηση υπό το πρίσμα 2 παραμέτρων. Πως αυτό θα γίνεται μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες και πως θα συμμετέχει η χώρα μας, δηλαδή τι θα προβλέπει για τα κράτη που βρίσκονται σε δημοσιονομική αστάθεια.

Το αμέσως επόμενο διάστημα η κυβέρνηση πρέπει να διασφαλίσει ότι ή όποια παρακολούθηση των διαδικασιών υλοποίησης από κοινοτικούς μηχανισμούς θα αφορά τις τεχνικές πλευρές των ζητημάτων και δε θα συνιστά βαρύτατη εποπτεία της χώρας. Με δεδομένο ότι αυτή η κυβέρνηση θα ψηφίσει τον προϋπολογισμό και θα υπογράψει τη δανειακή σύμβαση και τους σχετικούς εφαρμοστικούς νόμους, η χώρα και η κοινωνία βρίσκονται αντιμέτωπη με μεγάλα ζητήματα που έχουν σχέση με:

Την τελική ρύθμιση των όρων εθελοντικής μείωσης των ιδιωτών

Η συμφωνία των ηγετών της Ευρωζώνης με τους ιδιώτες επενδυτές προβλέπει την εθελοντική μείωση κατά 50% της ονομαστικής αξίας των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου. Όμως το ύψος των επιτοκίων και η διάρκεια των νέων ομολόγων μένει να καθορισθεί με νέα συμφωνία. Οι όροι ανταλλαγής βεβαίως πρέπει να ικανοποιούν τους ιδιώτες ομολογιούχους ώστε η συμμετοχή τους να ξεπεράσει το 90 %.

Όμως αυτό δε σημαίνει αποδοχή των όρων που θέτουν για μεγαλύτερο επιτόκιο της τάξεως του 8%, ενώ την 26η Οκτωβρίου προβλεπόταν επιτόκιο 5%-6%. Ούτε βέβαια να συνδυαστούν οι αποδόσεις των ομολόγων με τους ρυθμούς ανάπτυξης που θα έχει η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια. Πολύ περισσότερο δε σημαίνει αποδοχή της μετατροπής του δικαίου που ρυθμίζει τα ελληνικά ομόλογα από ελληνικό σε βρετανικό που είναι επαχθές για το δανειζόμενο.

Την προστασία του συλλογικού συμφέροντος στη διαδικασία αλλαγών στο τραπεζικό σύστημα

Είναι γνωστό ότι οι τράπεζες μετά το κούρεμα θα χρειαστούν κεφάλαια για να ενισχύσουν την κεφαλαιακή τους βάση. Είναι πιθανή η συμβολή του κράτους στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Υποστηρίζουμε ότι αυτή η οικονομική συμβολή πρέπει να γίνει με τη λήψη κοινών μετοχών. Αυτό σημαίνει ότι στο μέλλον το κράτος θα μπορεί να πάρει πίσω τα χρήματα που κατέβαλε πουλώντας το μερίδιο του. Επίσης θα μπορεί να κρατήσει τα απαραίτητα μερίδια ώστε να δημιουργηθεί ένας δημόσιος πυλώνας στο τραπεζικό σύστημα που η κρίση έδειξε ότι είναι απαραίτητος.

Την προστασία των συντάξεων και τη διαφύλαξη της προοπτικής των ασφαλιστικών ταμείων

Τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία καλούνται να υποστούν κούρεμα 12.5 δις . Υποστηρίζουμε την εξεύρεση μηχανισμού κάλυψης των απωλειών για να μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις προς τους ασφαλισμένους. Και βεβαίως δε βοηθά σε αυτή την κατεύθυνση η μειωμένη επιχορήγηση που προβλέπεται στο σχέδιο κρατικού προϋπολογισμού. Η ανάγκη αυτή είναι επείγουσα και ανεξάρτητη από τις αναμορφώσεις του ασφαλιστικού συστήματος και τη λήψη μέτρων που προτείναμε.

Επίσης αποκτά ιδιαίτερη σημασία η εντατικοποίηση των προσπαθειών για την καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής, τον περιορισμό της ανασφάλιστης εργασίας και την είσπραξη των καθυστερούμενων οφειλών.

Την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας με διαφύλαξη του δημόσιου συμφέροντος:

Είμαστε κατηγορηματικοί ότι είναι επιτακτική η ανάγκη για εξυγίανση του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Είμαστε όμως το ίδιο κατηγορηματικά αντίθετοι με την προσέγγιση των νεοφιλελεύθερων και των πιστωτών ότι όσο μικρότερο κράτος τόσο το καλύτερο.

Πιστεύουμε ότι το ζητούμενο είναι το αποτελεσματικό και παραγωγικό κράτος. Με αυτή την έννοια πράγματι το δημόσιο μπορεί να απαλλαγεί από επιχειρήσεις που δεν προσφέρουν τίποτα στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος αλλά αντίθετα είναι πηγή αναποτελεσματικότητας και διαφθοράς. Επίσης είναι υπαρκτό το θέμα της συμβολής των ιδιωτικοποιήσεων στη μείωση του χρέους.

Όμως υπάρχουν 3 περιορισμοί τόσο ότι αφορά την έκταση όσο και το χρονοδιάγραμμα. Αυτοί είναι:

- η διαφύλαξη του στρατηγικού ρόλου του κράτους για τις μελλοντικές γενιές

- η αποφυγή περαιτέρω αύξησης της ανεργίας

- η εξασφάλιση ενός λογικού τιμήματος.

Με μια τέτοια προσέγγιση το συνολικό ποσό και το χρονοδιάγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων θα προέκυπτε κατά περίπτωση και όχι όπως τώρα που γίνεται μόνο με την λογική των αναγκών εξυπηρέτησης του χρέους.

Η δική μας προσέγγιση έχει και κόκκινες γραμμές. Δεν πρέπει να πωληθεί η ΕΥΑΘ. Δεν πρέπει να πωληθούν τα 180 στρέμματα του εκθεσιακού χώρου της ΔΕΘ στο κέντρο του πολεοδομικού συγκροτήματος. Στον Λιμάνι πρέπει να διατηρηθεί πλειοψηφικό πακέτο από το δημόσιο και να υπάρξουν συμβάσεις παραχώρησης σε ιδιώτες σε αυστηρά καθορισμένα πλαίσια και με προστασία του δημόσιου συμφέροντος. Έχει αποδειχθεί σε πλείστες περιπτώσεις διεθνώς ότι αυτή η μορφή προσφέρει τα ίδια έσοδα και ταυτόχρονα διατηρεί κυρίαρχο το ρόλο του δημόσιου.

Από την πρώτη στιγμή ταχθήκαμε υπέρ της αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου. Η καταγραφή και η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας με διαφάνεια και ρήτρα περιβαλλοντικής προστασίας, αποτελεί μια επιλογή ορθολογισμού, αλλά και δικαιοσύνης, ιδίως στις σημερινές δραματικές συνθήκες.

Την ουσιαστική ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα

Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι με το μέτρο της εργασιακής εφεδρείας. Θα οδηγήσει σε απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και θα τροφοδοτήσει περαιτέρω την ανεργία. Υποστηρίζουμε ότι η αντιμετώπιση του ζητήματος του πλεονάζοντος προσωπικού πρέπει να γίνει μόνο και αποκλειστικά με ανακατανομή των ανθρώπινων πόρων και με τη «συνταξιοδοτική ωρίμανση». Εξάλλου, όταν η κυβέρνηση επιβάλλει την εργασιακή εφεδρεία και προωθεί απολύσεις, δεν υπολογίζει ούτε το κόστος της ανεργίας που θα διογκωθεί, ούτε το κόστος της κοινωνίας που γεμίζει ανέργους.

Υπάρχουν σημαντικά περιθώρια μεγάλων τομών, οι οποίες αναμφισβήτητα θα πλήξουν προνομιακές ρυθμίσεις του πελατειακού κράτους που διαχρονικά αυτό οργάνωσε. Αυτές πρέπει να καταργηθούν. Οι μεγάλες τομές, αναγκαίες σε κάθε περίπτωση, πρέπει να γίνουν χωρίς να «ματώσει» η κοινωνία και να εξασφαλίζουν τη συναίνεσή της. Η μέθοδος και το περιεχόμενο των μεταρρυθμίσεων, οι διαδικασίες τους και η διαφάνειά τους, είναι τα κρίσιμα στοιχεία για την αναγκαία κοινωνική συμφωνία.

Την αντιμετώπιση του προβλήματος εικονικού Προϋπολογισμού

Όταν για τέταρτη συνεχή χρονιά θα συνεχιστεί η ύφεση, το κυνήγι της εμφάνισης πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2012 προκαλεί μεγάλη ανησυχία στην κοινωνία. Η νέα κυβέρνηση θα βαδίσει και πάλι στην πεπατημένη του εικονικού προϋπολογισμού αλλά και της σταθερής κατεύθυνσης περαιτέρω συμπίεσης των συνήθων υποζυγίων.

Τούτες τις δύσκολες ώρες για την κοινωνία επιβάλλεται η άμεση λήψη μέτρων για την προστασία των αδύναμων στρωμάτων για την ανάσχεση της ανεργίας και την εκκίνηση της αναπτυξιακής και παραγωγικής διαδικασίας.

Σε ό,τι αφορά την αύξηση των δημοσίων εσόδων, κατευθυντήρια θέση μας είναι η διεύρυνση της φορολογικής βάσης με δραστική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, της φοροαποφυγής, της φοροκλοπής και της εισφοροδιαφυγής. Απαραίτητη σε αυτή την κατεύθυνση είναι η ουσιαστική λειτουργία των ελεγκτικών και εισπρακτικών μηχανισμών του κράτους.

Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να εξετασθεί η ουσιαστική προώθηση διαδικασιών για την καταβολή εκ των υστέρων του ανάλογου αντιτίμου από όσους δεν δικαιολογούν το πόθεν έσχες των περιουσιακών τους στοιχείων Έχουμε καταθέσει τις προτάσεις μας για:

- τον εντοπισμό και φορολόγηση καταθέσεων Ελλήνων πολιτών σε τράπεζες στην αλλοδαπή.

- τον έλεγχο των καταθέσεων που η προέλευσή τους δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.

- Τη θέσπιση νόμου που θα υποχρεώνει όλους τους δημόσιους υπαλλήλους και τους ιδιοκτήτες μεγάλης ακίνητης περιουσίας να δηλώνουν τη συμμετοχή τους σε εξωχώριες (offshore) εταιρείες.

- τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας

Χιλιάδες νοικοκυριά, έχουν πραγματική και πλήρη αδυναμία να πληρώσουν το απαράδεκτο τέλος ακινήτων και αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος. Η κυβέρνηση οφείλει να δώσει σαφή και συγκεκριμένη εντολή στη ΔΕΗ να μην προχωρήσει σε διακοπές ρεύματος και άμεσα να προβεί σε Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για την εξαίρεση από το μέτρο, με ρυθμίσεις και κριτήρια εισοδηματικού και κοινωνικού χαρακτήρα.

Ότι αφορά τις δαπάνες το ζητούμενο είναι η υλοποίηση της προβλεπόμενης περιστολής δαπανών (5 δις το 2012-2013) να γίνει μέσα από την εξάλειψη της υπερτιμολόγησης των δαπανών και όχι μέσα από μέτρα που συρρικνώνουν το εισόδημα των υπαλλήλων.

Την αντιμετώπιση της ύφεσης

Θεωρούμε αναγκαία μέτρα:

- Την άμεση χρηματοδότηση της αγοράς εκκινώντας από την καταβολή των υποχρεώσεων του κράτους και την εύρεση καναλιού χρηματοδότησης για όσο διάστημα οι τράπεζες βρίσκονται στη φάση της ανακεφαλαιοποίησης.

- Την προώθηση της συμμετοχής της Ευρωπαϊκής Τράπεζας επενδύσεων σε δημόσια έργα με κριτήριο την αναπτυξιακή τους στόχευση, τις εξωτερικές οικονομίες και τη μόχλευση.

- Την αντιμετώπιση της διαφθοράς, τη μείωση της γραφειοκρατίας και την απλούστευση του νομοθετικού πλαισίου, μέτρα που θα αντιμετωπίσουν κατά 50% το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας.

- Τη διεκδίκηση στα όργανα της ΕΕ ενός αναπτυξιακού πακέτου επενδυτικών δραστηριοτήτων για την αναπτυξιακή ώθηση της οικονομίας µε τη σύμπραξη του προϋπολογισμού, του ΕΣΠΑ, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και ad hoc μηχανισμών.

Την ανάπτυξη της κοινωνικής πολιτικής Σε δύσκολους καιρούς είναι απαραίτητη η λήψη μέτρων κοινωνικής πολιτικής. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να προωθηθούν άρση της πολιτικής για τις συλλογικές συμβάσεις, άμεσα μέτρα ενίσχυσης της απασχόλησης αξιοποιώντας και το ΕΣΠΑ και δημιουργία δικτύου ανακούφισης των χειμαζόμενων στρωμάτων".

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...